ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

Photo by Towfiqu barbhuiya on Unsplash

Κάθε ειδικός θεραπευτής χρειάζεται να επικοινωνεί συχνά με τους γονείς και φροντιστές του εκάστοτε παιδιού ή εφήβου του οποίου έχει αναλάβει το θεραπευτικό πρόγραμμα. Μέσα από αυτές τις συζητήσεις προκύπτουν ερωτήματα τα οποία είναι κοινά και συνήθως φέρουν ανησυχία.

• Γιατί δε μπορείτε να μου απαντήσετε από την αρχή το πόσο θα διαρκέσει η θεραπεία  του παιδιού;

Είναι απολύτως λογικό ένας γονέας να κάνει αυτού του είδους τις ερωτήσεις καθώς ένας καθοριστικός παράγοντας στη διασφάλιση της ομαλής θεραπευτικής λειτουργίας είναι ο οικονομικός. Καθώς, όμως, ένας ειδικός δεν έχει μπροστά του ένα μηχάνημα προς σέρβις αλλά έναν άνθρωπο, είναι δύσκολο να προβλεφθεί από την αρχή η συνολική διάρκεια της θεραπείας. Η ασφαλέστερη οδός, ώστε να μη ματαιωθούν προσδοκίες οι οποίες δημιουργήθηκαν χωρίς βάσιμες πληροφορίες, είναι ένα κατά προσέγγιση χρονικό φάσμα, με βάση τη διάγνωση και τη στοχοθεσία. Παράγοντες που παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάρκεια της θεραπείας είναι:

• θεραπευτική σχέση
• υποστηρικτικό περιβάλλον
• συνέπεια στους χρόνους των συνεδριών
• συνεχής ενημέρωση των γονέων
• χαρακτήρας και ψυχολογία του παιδιού και της οικογένειας
• το θεραπευτικό πλάνο και τα θεραπευτικά εργαλεία

Photo by Ryan Fields on Unsplash

• Χρειάζεται να κάνω και εγώ κάτι διαφορετικό με το παιδί στο σπίτι;

Είναι σύνηθες, οι ρυθμοί ζωής μιας οικογένειας να είναι γρήγοροι, οι υποχρεώσεις πολλές και ο χρόνος κάποιες φορές ελάχιστος.  Αρκετοί γονείς αναφέρουν πως έχουν συγκεκριμένους χρόνους για να συνδιαλλαγούν με το παιδί τους μέσα στη μέρα και δε θα ήθελαν να έχουν στο νου τους ότι πρέπει και τότε ακόμα να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους. Επιπλέον, υπάρχει μια αρχική εντύπωση πως ο ειδικός και το παιδί θα κουβαλήσουν μόνοι τους την όλη θεραπευτική διαδικασία, κάτι το οποίο δε συνίσταται. 

Σε τέτοιου είδους ερωτήματα η απάντηση είναι η εξής:

Δεν μπορούν ένα ή δύο 45λεπτα ανά εβδομάδα να σταθούν μόνα τους χωρίς οι στόχοι να υποστηριχθούν και στο οικογενειακό περιβάλλον καθημερινά. Χρειάζεται ο γονέας ή ο φροντιστής να δουλέψει μαζί με το παιδί είτε αυτό αφορά κάποιο ασκησιολόγιο είτε το να προσαρμόσει την ομιλία του και τη συμπεριφορά του την ώρα του παιχνιδιού. Εάν αυτό δε συμβεί είναι πιθανό οι στόχοι να μην ολοκληρώνονται και να μην αυτοματοποιούνται νέες δεξιότητες με αποτέλεσμα να καθυστερεί η ολοκλήρωση του προγράμματος. 

Ο γονέας χρειάζεται να υποστηρίξει το παιδί του και με έναν άλλο τρόπο. Να προχωρήσει ο ίδιος παράλληλα στο δρόμο της συμβουλευτικής, ώστε να γίνει κατανοητό πως το δίκαιο είναι η αλλαγή να επέλθει από όλα τα μέλη της οικογένειας και όχι μόνο από το μικρότερο του οποίου το σύμπτωμα διακρίνεται.

Photo by Margarida Afonso on Unsplash