ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

Μήνες  επιζητούσα μια συνέντευξη από έναν πατέρα παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες αλλά όλοι ήταν διστακτικοί και αρνούνταν να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους…

Κανόνισα, λοιπόν, μια έξοδο με τους γονείς δύο παλαιών μαθητριών μου και όντας αποφασισμένη και επίμονη εκ γενετής, ξεκίνησα τη συζήτηση για την καθημερινότητα, τις δυσκολίες της και εν τη ρύμη του λόγου φτάσαμε και στα παιδιά. 

Ο κύριος Σπύρος έχει δύο πανέξυπνες κόρες που σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο και μόχθησε πολύ για να τις μεγαλώσει μαζί με τη γυναίκα του. Ας δούμε, λοιπόν, τη δική του ιστορία…

«Μαράκι, όπως γνωρίζεις, για εμάς τίποτα δεν ήταν εύκολο. Ούτε τα παιδιά, ούτε η δουλειά, ούτε η στέγη, ούτε η αποδοχή από το περιβάλλον μας. Χάσαμε δύο παιδιά και ήταν σα να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μας. Προσωπικά, δεν είχα κουράγιο και δύναμη να στηρίξω τη γυναίκα μου και να προσπαθήσουμε πάλι. Η γυναίκα είναι από τη φύση της δυνατή και γεννημένη να γίνει μητέρα αλλά εμείς δεν είμαστε έτσι… ή τουλάχιστον εγώ δεν ήμουν έτσι. Είχα τα δικά μου προβλήματα υγείας και δεν άντεχα άλλη απώλεια. Ομολογώ πως αν δεν ήταν η γυναίκα μου, δε θα είχα ζήσει αυτό το θαύμα, των παιδιών μου. Εκείνη επέμενε, εκείνη τα μεγάλωσε, εκείνη έψαξε όταν αντιμετώπιζαν προβλήματα στο σχολείο. Στεκόμουν δίπλα της και τη θαύμαζα που είχε τη δύναμη. Αισθανόμουν ανίκανος να τη βοηθήσω και πολλές φορές έκλαιγα κρυφά όταν έβλεπα πως ζητούσε τη βοήθειά μου κι εγώ δεν ήξερα τι να κάνω γιατί φοβόμουν. Ευτυχώς, η γυναίκα μου, ξέρεις κι εσύ, είναι δυνατή και πεισματάρα. Κατάφερε να βρει την κατάλληλη βοήθεια και για τις δύο, όταν διαγνώστηκαν με Δυσλεξία και Δυσαριθμησία. Τις βοήθησε, όπως μπορούσε. Εμένα μη με κοιτάς, απλά ακολουθούσα ότι μου έλεγε, δεν έκανα τίποτα. Ήμουν στρατιώτης δίπλα στη γυναίκα μου και καμάρωνα για εκείνη και τα παιδιά μου.  Ουσιαστικά μας μεγάλωσε και τους τρεις. Σήμερα τα κορίτσια μας είναι στο Πανεπιστήμιο και το οφείλουν στη μαμά τους που δεν το έβαλε κάτω! Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, θα ήμουν σίγουρα πιο υποστηρικτικός και δε θα δείλιαζα να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορούσα».

Μας διακόπτει η γυναίκα του λέγοντας πως κι εκείνος βοήθησε με τον τρόπο του και μάλιστα ήταν πολύτιμη αυτή η βοήθεια, αν αναλογιστεί κανείς πως υπάρχουν ζευγάρια που όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή αντιπαραθέσεις διαλύουν τη σχέση ή τον γάμο τους. 

«Μην ακούς τι λέει η γυναίκα μου, συνεχίζει ο κύριος Σπύρος. Κι εγώ βρέθηκα σε δύσκολη θέση και πάλεψα πολύ για να ισορροπήσω τις σχέσεις  με την οικογένειά μου. Αυτό που ξέρω είναι πως αν δεν υπήρχε η γυναίκα μου και οι ειδικοί να μας βοηθήσουν τότε δεν θα είχαμε οικογένεια και μπορεί να μη βρισκόμασταν ούτε κι εδώ, σε αυτή τη χώρα να τρώμε, να πίνουμε και να συζητάμε».

Με αυτά τα λόγια, κλείσαμε την κουβέντα μας και εκείνος χάθηκε μέσα στις σκέψεις του μ’ ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του, κοιτώντας τις κόρες του που χόρευαν και διασκέδαζαν. Φεύγοντας από το μαγαζί, μου έπιασε το χέρι και μου είπε «Θέλω η συζήτησή μας να…», «Μείνει μεταξύ μας», τον διακόπτω. «Όχι, να την δημοσιεύσεις. Να δουν κι άλλοι πατεράδες ότι δεν είναι μόνοι, να μη φοβούνται, να μη διστάζουν να αποκαλύψουν την αλήθεια τους. Δεν είναι κακό να παραδέχεσαι τα λάθη σου και ποτέ δεν είναι αργά για να τα διορθώσεις».

Για να θυμηθείτε την ιστορία της οικογένειας από την πλευρά της μητέρας ανατρέξτε στην πρώτη ιστορία του άρθρου Μαμά, πες μας την ιστορία σου… Μέρος 2ο  https://www.citystatus.gr/diaforetikotita/mama-pes-mas-tin-istoria-soy-meros-2o