EDITORIAL

Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε αρχικά ως Εθνική Ημέρα Γυναίκας στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, ενώ το 1977 υιοθετήθηκε απο όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα για την Γυναίκα και την Ειρήνη.

Σήμερα, περισσότερο απο ποτέ, την ώρα που γυναίκες ανα τον κόσμο κακοποιούνται συστηματικά ή δολοφονούνται απο τους συντρόφους τους, ο εορτασμός της ημέρας είναι επιβεβλημένος. 
Όπως επιβεβλημένο είναι, να εορτάζεται η ουσία της συγκεκριμένης γιορτής, η οποία είναι ευκαιρία για συζήτηση, προβληματισμό και δράση και όχι για εξορμήσεις στα μπουζούκια με γυναικοπαρέες.

Την ώρα που τα δικαιώματα των γυναικών είναι ήδη αναγνωρισμένα στον πολιτισμένο κόσμο, στο Αφγανιστάν οι γυναίκες ζουν σε μια άλλη εποχή.
Ο χρόνος για τις γυναίκες του Αφγανιστάν, σταμάτησε στις 15 Αυγούστου του 2021, όταν μετά απο 20 χρόνια οι Ταλιμπάν ανέκτησαν την εξουσία.

Για την γυναίκα στο Αφγανιστάν, δεν είναι αυτονόητο τίποτα απο αυτά που απολαμβάνει η μέση γυναίκα του δυτικού κόσμου.
Της απαγορεύεται να πάει στο Πανεπιστήμιο, να εργαστεί, να πολιτικοποιηθεί, να γελάσει δυνατά και φυσικά, να ερωτευτεί και να ζήσει την ζωή της.
Είναι υποχρεωμένη να φορά μπούρκα, ενώ για να βγεί απο το σπίτι θα πρέπει να συνοδεύεται απο τον σύζυγο, τον πατέρα ή τον αδελφό της.

Χωρίς πολλά περαιτέρω λόγια, αφιερώνω την σημερινή ημέρα, σε όλες τις γυναίκες του Αφγανιστάν, αλλά και κάθε χώρας στην οποία οι γυναίκες βιώνουν την καταπίεση απο ολοκληρωτικά πολιτικά ή θρησκευτικά καθεστώτα, με την ευχή οι ίδιες οι κοινωνίες να παλέψουν και να ανατρέψουν τις λογικές που τις θέλουν να είναι υποδεέστερα όντα απο τον άνδρα.

Χρόνια σας πολλά κυρίες μου…