EDITORIAL

Αρχή εβδομάδας και διαβάζοντας την ειδησεογραφία, αναμφίβολα το πρόσωπο της εβδομάδας που πέρασε, είναι ο Νίκος Δένδιας, μετά την επίσκεψη του στην Τουρκία. Σε ποδοσφαιρικούς όρους, τους γλέντησε μέσα στο εξοχικό μας. Τούρκο τον έκανε τον Νταβούτογλου.

Έτσι για να φτιάξει λίγο η διάθεση μας, αφού είμαστε κάθε μέρα αντιμέτωποι με κρούσματα, προβλήματα στην οικονομια, κίνδυνο για την υγεία μας, μια τρέλα που καταλήγει σε δολοφονίες ανθρώπων, ένα Πάσχα που και φέτος δεν θα είναι όπως θα το θελαμε… (έφτιαξε η διάθεση σας ή όχι ακόμα;) 
Εντάξει, πλάκα κάνω, όλα θα πάνε καλά. (Το πλάκα κάνω, πήγαινε στο «όλα θα πάνε καλά»)

Οκ, ας σοβαρευτούμε, δεν είναι όλα αρνητικά. Υπάρχουν και τα θετικά.
Κρούσματα.
Ξέρω τουλάχιστον 4.

Πάντως το λιανεμπόριο άνοιξε, έστω και με μέτρα.
Με 4.000 κρούσματα.
Στα 5.000 λογικά ανοίγουν και τα μπουζούκια…λίγη υπομονή και θα τα φτάσουμε έτσι που ξεχύνεται ο κόσμος στις πλατείες σαν να μην υπάρχει πανδημία ή αύριο. (οκ, αν συνεχίσουν έτσι μερικοί, ίσως να μην υπάρχει πραγματικά αύριο για κάποιους συνανθρώπους μας)

Αντιλαμβάνομαι ότι η οικονομία είναι κουρασμένη, ο κόσμος είναι κουρασμένος, όλοι είναι κουρασμένοι. Κι εγώ είμαι κουρασμένος, από την αδιαφιλονίκητη ανευθυνότητα, πότε των πολιτικών, πότε των πολιτών, πότε και των δύο μαζί.
Οι πολίτες παρτάρουν σε πάρκα και πλατείες, δείχνοντας μια στάση που παραπέμπει σε ανεύθυνο λαό, αλλά πρέπει να σκεφτούμε κι ότι η κυβέρνηση που έκλεισε την οικονομία με 800 κρούσματα και την ανοίγει ξανά με 3.000, δεν σε κάνει να αισθάνεσαι ιδιαίτερη ασφάλεια.
Αντιλαμβάνομαι ότι η οικονομία δεν μπορεί να μείνει άλλο σε ύπνωση, ότι ο τουρισμός, είναι στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Οκ. 
Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν ήδη κρατήσεις για τον Μάιο. Οκ ξανά.
Με λίγα λόγια, είμαστε κλεισμένοι από τον Νοέμβρη, σε μια χώρα με 3.000 κρούσματα περίπου την ημέρα, για να μπορέσουν να έρθουν τουρίστες τον Μάιο, από χώρες με 20.000 κρούσματα την ημέρα. Ναι, ξέρω. Ο τουρισμός είναι σημαντικός για την οικονομία, μόνο που αν οι εργαζόμενοι στον τουρισμό αρρωστήσουν, δεν θα υπάρχει τουρισμός. Εκτός αν μείνουμε κλεισμένοι στο σπίτι και μπορέσουν να χαρούν την όμορφη Ελλάδα οι τουρίστες χωρίς την ενοχλητική κι επικίνδυνη παρουσία μας.
Ελπίζω να φέρουν και ταπεράκια μαζί τους γιατί δεν ξέρω τι θα τρώνε διαφορετικά.
Δεν θα αντέξω να δώ Γερμανό τουρίστα με σανδάλι και άσπρη κάλτσα να ψάχνει στους κάδους για φαγητό.
Εγώ θα αφήνω κάθε μέρα έξω από την πόρτα μια χωριάτικη σαλάτα. Με μια χωριάτικη ταΐζεις 4 τουρίστες, όλοι το ξέρουν αυτό. 
Θα τη βολέψουν κάπως, αν ευαισθητοποιηθούμε λίγο όλοι μας.

Οκ, στα μείον του φετινού τουρισμού βέβαια, είναι πως δεν είναι ακόμα ολοκληρωμένη η επένδυση στο Ελληνικό. Έχει μείνει (λίγο) πίσω στο χρονοδιάγραμμα, αλλά δεν πειράζει, τόσα μέρη έχουν να πάνε. Ας δούνε και κανένα νησί.
Λίγο η αρχαιολογία, λίγο ο κορονοϊός, λίγο κάτι βαφτίσια, δεν πρόλαβε ο υπουργός. Κοντεύουμε όμως, δεν είναι πολύ δύσκολο να γίνει το έργο (ειδικά αν πρόκειται να το ξανακάνουμε αεροδρόμιο, έχει ήδη διαδρόμους ας πούμε, να το μισό έργο, έγινε τσακ-μπαμ). Για Casino δεν υπόσχομαι…

Αλλά ας μην μιλάμε για το μέλλον (χαχα), λένε στην κυβέρνηση πως εν’ όψει καλοκαιριού ίσως πρέπει να θυσιάσουμε πάλι το Πάσχα. Κι η μόνιμη κουβέντα που ακούω από μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας αυτές τις μέρες, είναι αν θα μπορέσουμε να πάμε στα χωριά μας.
Οκ… cool…
Πεθαίνουν καμιά εκατοστή τη μέρα και είναι διασωληνωμένοι λίγο λιγότεροι από 900 αλλά εμάς μας προβληματίζει αν θα πάμε στο χωριό, να φάμε ψητό αρνί, λές και τον υπόλοιπο χρόνο τρώμε μπάμιες, ρεβύθια και μπιφτέκια σόγιας ξερωγώ και χάνουμε την ευκαιρία να κάνουμε ένα γεύμα της προκοπής αν δεν πάμε στο χωριό.
Εγώ το βλέπω σαν ευκαιρία πάντως. Να κάνω δίαιτα τώρα για να μπορέσω το καλοκαίρι να εμφανιστώ χωρίς ντροπή. Ειδικά φέτος, έτσι όπως έχουμε γίνει, κινδυνεύουμε το καλοκαίρι να έρθουμε αντιμέτωποι στην παραλία με την Greenpeace. 

Το κάνεις εικόνα; 
Είσαι τόσους μήνες καραντίνα, συνεχώς ακούς φωνές από το ψυγείο και πάς να τσεκάρεις, έγινες όπως έγινες, κατάφερες με κάποιο τρόπο (δεν έχω ιδέα πώς) να μπείς στο περσινό μαγιό. Φτάνεις παραλία, επιστρατεύεις όλο το θράσσος σου, αποκαλύπτεις το Απολλώνιο (όχι του Απόλλωνα, την αλυσίδα με τα ψωμιά εννοώ) κορμί σου και βουτάς στη θάλασσα να δροσιστείς. Κι εκεί που πλατσουρίζεις στα ρηχά (γιατί φαγωμένος δεν κάνει να πάς βαθειά, μπορεί να πνιγείς) έρχεται ένα φουσκωτό και σε τραβολογάνε γιατί σε πέρασαν για φάλαινα που έχει εξωκείλει! Αφήστε με ρε!
Δεν πάω για μπάνιο φέτος, θα πάω για φαγητό. Και δεν ντρέπομαι που το λέω.
Ας ντραπεί η διαιτολόγος που μόλις μπήκα μέσα και με είδε, μου είπε: «Συγγνώμη κύριε, ο μαιευτήρας είναι στον δεύτερο όροφο».
Δεν κάθομαι να σκάσω. (Από στενοχώρια. Από φαΐ δεν υπόσχομαι…)

Κοντεύει κι η σειρά μας για το εμβόλιο, εμείς οι #$άρηδες (βήχας) θα μπορούμε να κλείσουμε ραντεβού μέσα στον Απρίλιο για ημερομηνίες μέσα στον Μάιο. Πολλά λέγονται και για τα εμβόλια, ιδιαίτερα της Astra Zeneca και της Johnson κι έχει μπερδευτεί ο κόσμος, πολλοί σπεύδουν να δηλώσουν πως δεν θα το κάνουν, αρκετοί δε, ακύρωσαν προγραμματισμένα ραντεβού. Και η πολιτεία ανύπαρκτη, να δώσει επαρκείς απαντήσεις, κρατώντας μια στάση που λίγο-πολύ σημαίνει: 
«Αν πεθάνουμε πεθάναμε, δεν θα πεθάνουμε κιόλας για αυτό!»
Δεν είναι έτσι υπουργέ μου, το θέμα μας δεν είναι να μην πεθάνουμε από κορονοϊό. Προτιμάμε να μην πεθάνουμε γενικώς, από τίποτα. Ακόμα. Γιατί κάποτε όλοι θα πεθάνουμε.
Εν αναμονή εξελίξεων και θα δούμε, σίγουρα το θέμα του εμβολιασμού είναι πολύ σημαντικό για να το αφορίζουμε, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να δοθούν απαντήσεις, γιατί διαφορετικά ο κόσμος θα συνεχίσει να είναι δύσπιστος και η επιχείρηση Ελευθερία θα αποτύχει.

Εντάξει, δεν έχω άλλα θέματα προς το παρόν. Και πολλά σας είναι.
Να δούμε τι θα γίνει μέχρι την επόμενη εβδομάδα κι επανερχόμαστε.
Καλή εβδομάδα και να προσέχετε!