EDITORIAL

“Δεν θέλω να πεθάνω”

“Θέλω να τελειώσει όσο πιο σύντομα γίνεται όλο αυτό”

“Ξύπνησα το πρωί από ένα μεγάλο «μπουμ» και κατάλαβα ότι ήταν ο πόλεμος”

…………………………………

Σε πόνεσε κι εσένα το στομάχι σου, όπως με πόνεσε κι εμένα;

Ξαναδές το βίντεο για να σε ξαναπονέσει.

Και μετά ξαναδές το. Ξανά και ξανά…

Και μετά πες μου για την κακή Δύση, για το ξανθό γένος, για τις ευθύνες της ΕΕ, για την αιματοχυσία, για νεοναζί Ουκρανούς, για το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο….

Το να προσπαθεί οποιοσδήποτε να δικαιολογήσει έναν πόλεμο ή έστω να τον αναλύσει με γεωπολιτικά κριτήρια, είναι προσβολή για μένα, για την ανθρωπότητα, για τον ίδιο αλλά και για το κοριτσάκι στο Ουκρανικό καταφύγιο που φοβάται τις εκρήξεις και τον θάνατο!

Δεν υπάρχει δίκαιος και άδικος πόλεμος. 
Δεν υπάρχει κανένας σωστός λόγος μικρά παιδιά να κλαίνε στα καταφύγια έχοντας αποχαιρετήσει τους μπαμπάδες τους χωρίς να ξέρουν αν θα τους ξαναδούν…

Είμαστε στο 2022, η επιστήμη μας έχει δώσει την δυνατότητα να ευημερούμε όλοι κι εμείς τι κάνουμε; 
Ακόμα στηρίζουμε αφεντάδες που αντί να συνεργαστούν για να μοιράζεται η ευημερία σε όλη την υφήλιο, μοιράζουν ακόμα την υφήλιο σε σφαίρες επιρροής.

Η ανθρωπότητα δεν έμαθε το μάθημα της από δυο παγκόσμιους πολέμους και ίσως χρειάζεται κι έναν τρίτο για να καταλάβει. Μα ποιος εγγυάται ότι θα καταλάβει; 

Δεν υπάρχει σωστός και λάθος πόλεμος. Ο πόλεμος είναι λάθος.

Εμείς είμαστε λάθος, γιατί ψάχνουμε ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.

Η μικρή στο καταφύγιο έχει δίκιο. Δεν το ξέρει, δεν ξέρει γιατί, ξέρει μόνο πως φοβάται, αλλά έχει δίκιο που φοβάται.

Κι εμείς θα έπρεπε να φοβόμαστε, αλλά είμαστε πολύ απασχολημένοι να γράφουμε έξυπνα σχόλια στα social media υπερ της μιας ή της άλλης πλευράς. 
Είμαστε απασχολημένοι να μαλώνουμε για το ποιός έχει δίκιο σε αυτό τον πόλεμο που δεν βλέπουμε οτι η Ιστορία, δεν έχει σωστή και λάθος πλευρά για να σταθούμε.

Η Ιστορία το μόνο που έχει είναι ένα ταμπελάκι με την τιμή της επάνω. Θα την αγοράσει εκείνος που έχει τα περισσότερα.
Ή θα την κερδίσει στα ζάρια. Τα ζάρια που παίζουν μεταξύ τους οι ισχυροί, ποντάροντας σαν μάρκες εμάς και τις ζωές μας…