EDITORIAL

Για μένα δεν ήταν μόνο η νίκη και η κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής.
Αυτό δεν θα είχε την ίδια αξία, αν δεν ακολουθούσε μετά αυτή η εικόνα.

Η αγάπη που πήρε από όλους τους παίκτες του Ολυμπιακού ένα ΠΑΟΚάκι, ο Γιάννης, είναι ολόκληρο το νόημα του αθλητισμού.
Μπράβο σε όλη την ομάδα για την όμορφη κίνηση.
Μπράβο στον Τζολάκη που έδωσε στον Γιάννη το μετάλλιο του.
Μπράβο που του έδωσαν το τρόπαιο να το σηκώσει κι εκείνος, με έναν τρόπο σαν να λένε "είναι και δικό σου".
Γιατι δεν το σήκωσε μόνο ο Ολυμπιακός χθες.
Το σήκωσε όλη η Ελλάδα, τουλάχιστον εκείνο το μεγάλο της κομμάτι που δεν έχει κάψει το μυαλό της με οπαδικά συνθήματα, που θέλει γήπεδα ανοικτά και ασφαλή για όλους όπως παλιά που πηγαίναμε με τους πατεράδες μας τις Κυριακές.
Μια Ελλάδα που θέλει το ποδόσφαιρο να είναι γιορτή κι όχι αφορμή για αίμα, θρήνο και χαμένα νιάτα.

Το πρώτο ευρωπαϊκό ελληνικού συλλόγου ας είναι αφιερωμένο στον Μιχάλη Φιλόπουλο, στον Άλκη Καμπανό, τον Μιχάλη Κατσούρη, τον αστυνομικό Γιώργο Λυγγερίδη και όλους όσους χάθηκαν απο την οπαδικη βία όλα τα προηγουμενα χρόνια.

Το πρώτο ευρωπαϊκό ελληνικού συλλόγου, ας είναι και το ξεκίνημα μιας μεγάλης αλλαγής στα ελληνικά γήπεδα.
Μπράβο ΘΡΥΛΕ ! 

Και μπράβο Γιαννάκη για αυτό που κατάφερες, χωρίς να κάνεις τίποτα, απλά και μόνο με την παρουσία σου!