ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Το αφήγημα γνωστό: νέες, καθαρές πηγές ενέργειας και «πράσινη μετάβαση» σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ). Το έως τώρα αποτέλεσμα; Ενεργειακή κρίση, μάλλον όχι και τόσο παροδική, και ενεργειακή φτώχεια για το 1/3 των ελληνικών νοικοκυριών. Με λίγα λόγια, βρισκόμαστε μπροστά στην τέλεια καταιγίδα. Η ΔΕΗ επαναλειτουργεί τις λιγνιτικές μονάδες σε Αμύνταιο, Καρδία και Πτολεμαΐδα ενόψει του χειμώνα, όταν το σχέδιο προέβλεπε την πλήρη κατάργηση του βασικού καυσίμου της χώρας έως το 2023. Τι πήγε στραβά;

Η «πράσινη ενεργειακή μετάβαση» στήθηκε με προχειρότητα. Ένα ρεαλιστικό σενάριο για να απεμπλακούμε από το «βρώμικο» πετρέλαιο και το κάρβουνο προϋποθέτει την αύξηση των επενδύσεων στα 131 τρισεκ. δολάρια μέχρι το 2050 (πηγή: Διεθνής Οργανισμός για τις ΑΠΕ-IRENA). Όπως λέει και η γνωστή παροιμία: «ψωμί δεν έχουμε, τυρί ζητάμε». Επιπλέον, οι ήδη υπάρχουσες τεχνολογίες δεν επιτρέπουν την αποτελεσματική και οικονομική αποθήκευση της ενέργειας. Δηλαδή, τα αιολικά πάρκα και τα φωτοβολταϊκά είναι χρήσιμα και αποδοτικά όσο υπάρχει άνεμος ή ήλιος. Έως ότου ωριμάσουν οι τεχνολογίες αποθήκευσης θα είμαστε εξαρτημένοι από τα ορυκτά καύσιμα.

Στην παρούσα φάση, το πρόβλημα δημιουργήθηκε από την ταυτόχρονη αύξηση της τιμής τόσο του φυσικού αερίου (200 ευρώ ανά μεγαβατώρα), που θεωρείται ενδιάμεσο καύσιμο με μικρές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, όσο και του «αποδυναμωμένου» πετρελαίου (120 ευρώ το κόστος μιας λιγνιτικής μεγαβατώρας). Και αν κανείς αναρωτιέται κατά πόσο το ζήτημα λαμβάνει πολιτικές διαστάσεις, αρκεί να σκεφτεί τα παζάρια που κάνει ο Πούτιν για το φυσικό αέριο μέσω της έγκρισης του Nord Stream 2 που παρακάμπτει την Ουκρανία ή τις απειλές της Λεπέν στη Γαλλία, όπου ουσιαστικά δεσμεύεται με ξήλωμα των ανεμογεννητριών εφόσον εκλεγεί πρόεδρος.

Σε κάθε περίπτωση, στη χώρα μας, θα πρέπει να περιμένουμε ακόμη μέχρι να εκτιναχθεί το ελατήριο της ανάπτυξης. Έτσι, θα πάνε πίσω οι μειώσεις των φορολογικών συντελεστών, των ασφαλιστικών εισφορών και η κατάργηση ορισμένων μνημονιακών φόρων. Κι επειδή η οικονομία είναι κυρίως ψυχολογία, ο Έλληνας καταναλωτής θα «ξαναμαζευτεί» και θα περιμένει μέχρι να περάσει κι αυτή η μπόρα. Εξάλλου, ο μεγάλος κερδισμένος της πανδημικής κρίσης ήταν οι τραπεζικές καταθέσεις. Μήπως, στο ντέρμπι Λιγνίτης-Αέριο, που παίζεται στο γήπεδο της οικονομίας, έχουμε τον ίδιο νικητή;