EDITORIAL

Θα μπορούσα να ξεκινήσω με την τυπική ευχή “Μακάρι η νέα χρονιά να είναι καλύτερη απο αυτή που φεύγει”.

Αλλά επειδή μπορεί και να μην είναι, θα πώ: “So f@cking what?” και θα ευχηθώ “Τη νέα χρονιά, να είμαστε όλοι πιο δυνατοί και πιο χαρούμενοι, ακόμα κι αν είναι πιο δύσκολη χρονιά απο αυτή που φεύγει”.

Αναμφισβήτητα το 2021 (όπως και το 2020) τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν η πανδημία και ο τρόπος με τον οποίο αυτή άλλαξε τη ζωή μας.
Χάθηκαν και χάνονται ζωές κι αυτό είναι το πιο βαρύ απο όλα. Και μέσα σε όλο αυτό που συμβαίνει πρέπει να σκεφτούμε. Να σκεφτούμε ποιά είναι η στάση που κρατάμε σαν πολίτες απέναντι σε όσους ορίζουν τις ζωές μας με τις αποφάσεις τους, αλλά (κυρίως) ποιές είναι οι δικές μας, οι ατομικές αποφάσεις μας που δημιουργούν συνθήκες ασφάλειας για εμάς, την οικογένεια μας, τους γύρω μας.
Το 2022 ας γίνουμε πιο υπεύθυνοι πολίτες. Με ότι σημαίνει αυτό. Αν με ρωτήσεις, εγώ θα πώ οτι μια καλή αρχή είναι να αποδεχτούμε οτι σαν πολίτες δεν έχουμε μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Ας το πιάσουμε απο εκεί και τα υπόλοιπα θα έρθουν φυσιολογικά με την σειρά τους.

Το 2021 δεν ήταν καλή χρονιά.
Μάθαμε να ακούμε τις ειδήσεις για νεκρούς ανθρώπους, σαν να είναι το δελτίο καιρού. Συνηθίσαμε τόσο την ιδέα οτι χάνονται άνθρωποι λοιπόν;
Κάηκαν τα μισά δάση της Ελλάδας.
Χάσαμε τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον Μίκη Θεοδωράκη, τη Φώφη Γεννηματά, τον Κάρολο Παπούλια.
Παρακολουθήσαμε ένα παιδάκι να συνθλίβεται στην πόρτα ενός εργοστασίου, με αρκετούς να σχολιάζουν οτι ήταν “γυφτάκι”.
Είδαμε γυναίκες να μιλούν για σεξουαλική κακοποίηση, με αρκετούς να σχολιάζουν οτι “τώρα θυμήθηκαν να τα πούν”.
Το 2021, είχε 17 δολοφονημένες γυναίκες. Για εκείνες μάθαμε στην τηλεόραση και το διαδίκτυο. Δεν μάθαμε όμως για τις εκατοντάδες ή χιλιάδες άλλες που δολοφονούνται καθημερινά, πίσω απο κλειστές πόρτες. Εκείνες που δολοφονούνται ψυχικά κι όχι βιολογικά.
Το 2022 ας μάθουμε και για εκείνες. Ας μάθουμε πριν να είναι αργά κι ας κάνουμε κάτι για να τις προστατέψουμε. Οι γυναίκες που υποφέρουν δεν είναι στατιστικές, δεν πρέπει να γίνονται στατιστικές σε δελτία ειδήσεων. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, να συμβαίνει δίπλα μας αυτό και να παριστάνουμε τους ανήξερους. Το 2022 πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να είναι οι γυναίκες αυτό που πρέπει να είναι: Σύντροφοι, μανάδες, αδελφές, φίλες, οτιδήποτε σημαίνει η κάθε γυναίκα για τον καθένα μας. 
Οτιδήποτε εκτός απο θύματα…
Το 2022 ας προστατέψουμε τα παιδιά. Ότι χρώμα κι αν έχει το δέρμα τους.
Το 2022 ας μην ανεχτούμε καμία μορφή κακοποίησης απο οποιονδήποτε σε οποιονδήποτε.

Σε πιο προσωπικό επίπεδο, ο καθένας έχει να παλέψει με τα δικά του και να προσπαθήσει να γίνει καλύτερος.
Εγώ ας πούμε, το 2021 κατάλαβα με τον άσχημο τρόπο, οτι η εμπιστοσύνη δεν πρέπει να χαρίζεται αλλά να κερδίζεται.
Οτι φίλοι μου δεν ήταν όλοι αυτοί που δήλωναν φίλοι μου. 
Είδα ανθρώπους που δεν έπραξαν το αυτονόητο καθήκον τους, να μου κουνούν το δάχτυλο επειδή έπραξα εγώ το δικό μου, συμπληρώνοντας όμως παράλληλα πόσο με εκτιμούν.
Άκουσα ανθρώπους που στήριξα κι εμπιστεύτηκα να με κατηγορούν για πράγματα που δεν έκανα και που δεν θα έκανα ποτέ.
“Άκουσα” την εκκωφαντική σιωπή άλλων ανθρώπων, που πίστευα οτι θα σταθούν δίπλα μου κι απέναντι σε όλα αυτά.

Στον αντίποδα είδα ανθρώπους να στέκονται δίπλα μου, να μου κρατούν το χέρι σε κάθε δυσκολία, χωρίς να το φωνάζουν και χωρίς να ζητούν κάτι σε αντάλλαγμα.
Άκουσα ανθρώπους, ξένους στην ουσία, να μιλούν για μένα σαν να μιλούσαν για έναν πολύ δικό τους άνθρωπο.
Ένιωσα χέρια να κρατούν τα χέρια μου όταν δεν ήμουν καλά. Πήρα αγάπη. Έδωσα αγάπη.

Ξέρετε τι λέω για όλα αυτά; 
Πως για ότι καλό ή κακό μου συνέβη το 2021, η ευθύνη ανήκει σε εμένα κι οτι ΕΓΩ πρώτα πρέπει να γίνω καλύτερος και να επιλέγω πως θα βλέπω τα πράγματα και τους ανθρώπους που παίζουν ρόλο στη ζωή μου.
Το 2022 λοιπόν, θα γίνω πιο αυστηρός με τον εαυτό μου, για να μπορώ να εμπιστευτώ ξανά την κρίση μου και στο μέλλον, ώστε να μην χρειαστεί να πάψω να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους. 
Και θα είμαι ευγνώμων και περήφανος για όσα και όσους έχω στη ζωή μου. Το δικαιούμαι!

Ο καθένας απο εσάς έχει κάτι αντίστοιχο να πεί για τον εαυτό του.
Ο καθένας απο εσάς, έχει σήμερα να πάρει μια απόφαση για το πώς θέλει να είναι η επόμενη χρονιά.
Γιατί όσο κι αν υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να καθορίσουμε την εξέλιξη τους, το σίγουρο είναι πως πάντα μπορούμε να καθορίσουμε την δική μας στάση απέναντι σε οτιδήποτε.
Μπορεί να το μάθετε κάνοντας πράξη την διαφορετική στάση, μπορεί να το μάθετε με τον δύσκολο και τον οδυνηρό τρόπο.
Προτείνω να είναι απόφαση κι όχι εξέλιξη για να μην πάει χαμένη καμία ημέρα της νέας χρονιάς.
Κάθε μέρα είναι ένα δώρο, που πρέπει να το δέχεστε αλλά και να το προσφέρετε. 
Χαρίστε ένα χαμόγελο σε κάποιον, χαρίστε μια όμορφη λέξη, ανοίξτε την αγκαλιά σας, δώστε ένα βλέμμα που να δηλώνει αγάπη. Το δικαιούστε!

Δεν ξέρω πως θα είναι το 2022.
Ξέρω όμως πως θέλω να είμαι εγώ το 2022.

Εύχομαι σε όλους να είστε όπως θέλετε αυτή τη χρονιά, πάνω απο όλα όμως να είστε υγιείς και με τους δικούς σας ανθρώπους δίπλα σας γιατί τελικά εκείνα τα “μικρά” που πολλές φορές προσπερνάμε αλαζονικά, είναι και τα σημαντικότερα.

Καλή Χρονιά σε όλους σας!