ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Έψαξα στην Βικιπαίδεια να βρώ πληροφορίες για την αχρωματοψία. Δείτε τι βρήκα:

«Αχρωματοψία είναι η αδυναμία της αντίληψης των χρωμάτων. Δεν αποτελεί κάποια μορφή τύφλωσης αλλά όταν κάποιος έχει αχρωματοψία, έχει δυσκολία να ξεχωρίσει κάποια συγκεκριμένα χρώματα, όπως το κόκκινο και πράσινο ή το μπλε και κίτρινο. Η αδυναμία αντίληψης του κόκκινου-πράσινου είναι η περισσότερο συχνή μορφή αχρωματοψίας. Λιγότερο συχνή παρουσιάζεται αυτή της αδυναμίας αντίληψης του μπλε-κίτρινου χρώματος. Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, είναι σπάνιο ένα άτομο που πάσχει από αχρωματοψία να βλέπει μόνο σε αποχρώσεις του γκρι.»

Θα μου πείτε, τι δουλειά είχα βράδυ Δευτέρας να ψάχνω πληροφορίες για την αχρωματοψία… Εύλογη απορία. Θα σας διηγηθώ τι έγινε και θα καταλάβετε.

Με κάλεσαν στον Ταύρο, σε μια συγκέντρωση των κατοίκων πέριξ του Προαστιακού για να συζητηθεί το φλέγον θέμα των Ρομά που έχουν μετατρέψει το πάρκινγκ του Προαστιακού σε καταυλισμό, με ότι αυτό συνεπάγεται για την καθαριότητα, την έξαρση της παραβατικότητας στην περιοχή και εσχάτως και θέματα που άπτονται ακόμα και της δημόσιας αιδούς.

Είναι γεγονός πως αυτό το θέμα, αποτελεί το «talk of the town» το τελευταίο διάστημα και όχι άδικα. Μόλις την Κυριακή, κάτοικος της περιοχής του Εσταυρωμένου που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του, μας έστειλε μήνυμα και μας περιέγραψε την κατάσταση. Αξίζει να παραθέσουμε το μήνυμα αυτούσιο. Διαβάστε:

«Ζητώ με αυτό το μήνυμα να αναδειχθεί για ακόμα μια φορά το θέμα των Ρομά στη περιοχή του κάτω Ταύρου. Σήμερα Κυριακή 10/10 έχουν κατακλύσει τον σταθμό του προαστιακού και την πίσω πλευρά του ΕΠΑΛ . Η κατάσταση χειροτερεύει μέρα με τη μέρα , ειδικά στον προαστιακό τίθεται θέμα πλέον κατάληψης δημόσιου χώρου ... Κερασάκι στη ΤΟΥΡΤΑ , ότι σήμερα το πρωί εντόπισα έναν νεαρό Ρομά ο οποίος αυνανιζόταν μέσα στο ΕΠΑΛ στις κερκίδες ώρα 09:30 το πρωί , κοιτάζοντας τα μπαλκόνια της πολυκατοικίας απέναντι (προφανώς κάποια ένοικο της πολυκατοικίας) ... Για μένα αυτό είναι και το αποκορύφωμα .. ας μπούμε στη διαδικασία να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας ( ομάδες περιπολιών πολιτών, εγγραφές καταγγελίες και ότι άλλο σκεφτούμε για λύσουμε το πρόβλημα μια και καλή) , πιστεύω ότι οι γνωριμίες σας και οι επαφές σας θα βοηθήσουν ώστε να κινηθεί λίγο το θέμα . Συγνώμη αν σας κούρασα αλλά πραγματικά είμαι στα όρια μου και σε σημείο που σκέφτομαι πλέον να πουλήσω το σπίτι και να φύγω από την περιοχή ... Η κατάσταση έχει φτάσει στο σημείο 0»

Διαβεβαίωσα τον αγαπητό φίλο ότι θα δημοσιοποιήσουμε το μήνυμα του και θα το είχα κάνει ήδη από την Κυριακή το βράδυ, αλλά λίγο μετά ήρθε μια πρόσκληση από κάτοικο της περιοχής του Προαστιακού, να παρευρεθώ σε συνάντηση που διοργάνωσαν οι ίδιοι οι κάτοικοι για το θέμα. Σκέφτηκα να παρευρεθώ πρώτα στην συνάντηση και στην συνέχεια να γράψω ένα άρθρο έχοντας πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Αυτό και έκανα λοιπόν.

Στην συνάντηση λοιπόν, συμμετείχαν πάνω-κάτω μια πενηνταριά άνθρωποι, μαζί και με αιρετούς (τόσο από την διοίκηση, όσο κι από την αντιπολίτευση) του δήμου Μοσχάτου – Ταύρου.

Στην αρχή ήταν ωραία. Όπως πρέπει να είναι αυτά τα πράγματα. Οι ίδιοι οι κάτοικοι πήραν τον λόγο, εξήγησαν την κατάσταση, εξέφρασαν την δυσαρέσκεια τους, μίλησαν για τους προβληματισμούς τους, ζήτησαν λύσεις. Μερικοί, είχαν και προτάσεις να κάνουν.

Μετά πήραν τον λόγο οι αιρετοί. Διοικούντες κι αντιπολιτευόμενοι, συμφώνησαν ότι το θέμα δεν προσφέρεται για πολιτική αντιπαράθεση, αλλά μιας και υπήρχε κοινό αντιπαρατέθηκαν πολιτικά. (Ποτέ δεν περισσεύει μια καλή πολιτική αντιπαράθεση, άστην να υπάρχει, κάπου θα χρειαστεί…)

Στην συνέχεια, ο συντονιστής της συζήτησης θέλησε να συνοψίσει. Ή μάλλον να απαντήσει, κάπως καυστικά στα λεγόμενα των αιρετών. Ή τουλάχιστον στα λεγόμενα των δύο από τους αιρετούς που παραβρέθηκαν. Η τρίτη επικεφαλής παράταξης, δεν έτυχε της ίδιας σφοδρής κριτικής. Βασικά, δεν έτυχε καθόλου κριτικής.

Σε εκείνο το σημείο, κάποιος είπε «ρε παιδιά να κάνουμε ένα κείμενο για να πιέσουμε την δημοτική αρχή να συγκαλέσει συμβούλιο για να μας λύσει το θέμα» κι άρχισαν να συζητάνε πολιτικοί και πολίτες, ποια είναι η σωστή διαδικασία για να μαζέψουν υπογραφές και να πιέσουν για την σύγκληση του δημοτικού συμβουλίου.

Σε όλη την διάρκεια της συζήτησης, παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή όσους μίλησαν, πολίτες κι αιρετούς. Ταυτόχρονα παρατηρούσα και τους συντονιστές της συζήτησης και δεν μπόρεσα να μην διαπιστώσω ότι παρά το γεγονός ότι ακούστηκαν από όλους διάφορες προτάσεις για το πώς θα μπορούσε το θέμα να οδηγηθεί σε μια λύση, κανένας δεν σημείωνε αυτές τις προτάσεις. Όταν λοιπόν τέθηκε το θέμα της υποβολής υπογραφών, αναρωτήθηκα για ποιόν λόγο έγινε αυτή η συνάντηση.

Μου λύθηκε αμέσως η απορία, όταν άκουσα τον συντονιστή να αναφέρεται στην αποστροφή του λόγου κάποιου προηγούμενου ομιλητή ο οποίος είπε (πού σωστά κατά την γνώμη μου) ότι το πρόβλημα δεν προσφέρεται για πολιτική κι ότι σε αυτό δεν χωράνε ούτε κόμματα, ούτε χρώματα, ούτε παρατάξεις. Έσπευσε να διευκρινίσει, ότι και πολιτική είναι όλα, και κόμματα και παρατάξεις υπάρχουν και φυσικά και χρώματα υπάρχουν. Ο ίδιος, είχε κάνει την εισαγωγή της συνάντησης, λέγοντας ότι «πρέπει να είμαστε ενωμένοι»…

Όταν δε, πήρα τον λόγο και ρώτησα αν οι τόσες προτάσεις που κατατέθηκαν, έχουν καταγραφεί, η απάντηση που πήρα ήταν αρνητική. Κανείς δεν είχε μπεί στον κόπο να γράψει σε ένα κομμάτι χαρτί, τις προτάσεις που διατύπωσαν οι συμπολίτες του, αιρετοί και μη.

Όταν ρώτησα, «αφού κανείς δεν καταγράφει τις προτάσεις, γιατί έγινε η αποψινή συνάντηση» η απάντηση που πήρα ήταν ότι «δεν μας ενδιαφέρει ο τρόπος, να λύσουν το πρόβλημα οι διοικούντες». Εκεί ακριβώς κατάλαβα, ότι είχε δίκιο ο φίλος που έλεγε ότι τα πάντα είναι πολιτική, χρώμα και παράταξη. Κυρίως χρώμα, ναι εμένα αυτό μου κόλλησε.

Το σκέφτηκα πάρα πολύ πριν γράψω αυτό το άρθρο και μάλιστα με το, ίσως λίγο δυσάρεστο ύφος που το γράφω. Όχι επειδή θέλω να προσβάλω κάποιον, αντίθετα σέβομαι όλες τις απόψεις, ότι χρώμα κι αν έχουν. Κυρίως, γράφω με αυτόν τον τρόπο, επειδή θέλω να προκαλέσω τον διάλογο, σε ουσιαστική βάση, με στόχο την επίλυση ενός προβλήματος κι όχι ως προκάλυμμα άλλων επιδιώξεων. Σκέφτηκα πάρα πολύ αν όντως σε όλα χωράει η πολιτική, η παραταξιακή λογική και ο κομματικός χρωματισμός. Και κρίνω πως δεν χωράει. Υπάρχει η ώρα για το κόμμα, την παράταξη, το χρώμα…υπάρχει όμως και η ώρα που πρέπει κανείς να τα παραμερίζει αυτά και να βλέπει την ουσία, την ανάγκη της συνεργασίας για το κοινό όφελος.

Θεωρώ πως το www.citystatus.gr δεν είναι απλά ένα ακόμα ενημερωτικό μέσο, μια ηλεκτρονική χαζοεφημερίδα, αλλά οφείλει να είναι μια πλατφόρμα επικοινωνίας που έχει στόχο αλλά κυρίως χρέος, να ενδυναμώσει όποια διαδικασία προκύπτει στο πλαίσιο μιας κοινότητας ανθρώπων που προσπαθούν για το καλύτερο. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να παραθέσω εδώ, τις προτάσεις που διατυπώθηκαν αλλά ποτέ δεν καταγράφηκαν. (Λυπάμαι που δεν θυμάμαι τα ονόματα, αλλά θυμάμαι τις προτάσεις.)

1. Να ενταθούν οι περιπολίες της ιδιωτικής φύλαξης, με έμφαση στα σημεία όπου είναι μεγαλύτερο το πρόβλημα.
2. Να τοποθετηθεί μόνιμη σταθερή φύλαξη (εκτός των περιπολιών) στα σημεία όπου εντοπίζεται το θέμα.
3. Να αποκλειστεί η πρόσβαση σε νερό καθώς αυτό θεωρείται ότι προσελκύει τους Ρομά.
4. Να ενημερωθεί η ΤΡΑΙΝΟΣΕ ώστε να αναλάβει τις ευθύνες της αναφορικά με την ασφάλεια του χώρου.
5. Να απομακρυνθούν τα παράνομα σκραπ, καθώς η ύπαρξη τους στην ευρύτερη περιοχή θεωρείται πως προσελκύει τους Ρομά, που με παράνομους τρόπους προσπαθούν να αποκτήσουν χαλκό για να τον πουλήσουν σε αυτά.
6. Να αναβαθμιστεί αισθητικά και λειτουργικά η πόλη, έτσι ώστε να μην υπάρχουν χώροι στους οποίους θα δημιουργούνται συνθήκες συγκέντρωσης δραστηριοτήτων που δεν συνάδουν με την νομιμότητα.
7. Να εξεταστεί η δυνατότητα ανάθεσης διαμεσολάβησης ειδικού, με την κοινότητα των Ρομά.
8. Να ενταθεί η παρουσία της αστυνομίας ως μέθοδος αποτροπής στην τάση των Ρομά να «κατασκηνώνουν» σε ακατάλληλα σημεία.

Δεν συμφωνώ ότι όλες οι παραπάνω προτάσεις μπορεί να είναι αποδοτικές, είναι όμως προτάσεις που πρέπει να συζητηθούν. Κι αυτό δεν έγινε. Και με ενοχλεί πολύ που δεν έγινε.

Με ενοχλεί πολύ που οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν ένα σημαντικό πρόβλημα έξω από την πόρτα του σπιτιού τους (κυριολεκτικά) προτιμούν να δώσουν περισσότερο χώρο στην αντιπαράθεση, παρά στην συζήτηση, στην συνεργασία και στην κοινή προσπάθεια για λύση. Με ενοχλεί ακόμα περισσότερο που οι αιρετοί που παραβρέθηκαν στην συνάντηση, δεν τους βοήθησαν να το κάνουν, αλλά τροφοδότησαν ο καθένας από την δική του πλευρά και για τους δικούς του λόγους, την λάθος προσέγγιση.

Έχω βλέπετε μια «περίεργη» αντίληψη για το πως πρέπει να είναι η σχέση του πολίτη με το κράτος. Πιστεύω πως το κράτος έχει την ευθύνη που του έχει ανατεθεί από τους πολίτες, αλλά και οι πολίτες έχουν την δική τους ευθύνη απέναντι στο κράτος και τους συμπολίτες τους. Πιστεύω πως ο κάθε πολίτης πρέπει να είναι συμμέτοχος, σε κάθε τι που τον αφορά και πως το κράτος πρέπει να ενισχύει αυτή την σχέση αλληλεπίδρασης, ενθαρρύνοντας και διευκολύνοντας τους πολίτες να αποτελούν μέρος της απόφασης και της λύσης.

Δεν είμαι κανένας σοφός, ούτε ισχυρίζομαι ότι ξέρω τα πάντα. Είναι φορές που έχω δίκιο και φορές που έχω άδικό. Είναι φορές που κάνω το σωστό και φορές που κάνω λάθος.

Εκείνο που ξέρω σίγουρα όμως, είναι πως η «αχρωματοψία», δεν είναι πάντα πάθηση. Ενίοτε, μπορεί να είναι και πλεονέκτημα…

Σημείωση CityStatus: Στο CityStatus θα παρακολουθούμε το θέμα, προσπαθώντας να συμβάλλουμε στον εποικοδομητικό διάλογο, που θα οδηγήσει στην επίλυση ενός προβλήματος που ταλαιπωρεί την πόλη και τους ανθρώπους της.

Θα μείνουμε δίπλα στους κατοίκους, εστιασμένοι στο πρόβλημα.

Μπορείτε να στέλνετε τις προτάσεις σας, τις καταγγελίες σας ή πληροφορίες που αφορούν το θέμα, στο info@citystatus.gr, βάζοντας στο θέμα του email, την ένδειξη "Ρομά".