ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ

Οι χυλοπίτες είναι ένα είδος παραδοσιακού ελληνικού ζυμαρικού που παρασκευάζεται από γάλα, αλεύρι, αυγά και αλάτι. Η ζύμη για να παρασκευασθεί πρέπει τα αυγά να είναι σε θερμοκρασία δωματίου και το γάλα χλιαρό. Αφού ζυμωθεί καλά, ανοίγεται σε λεπτό φύλο, κατόπιν κόβεται σε λωρίδες. Οι λωρίδες αυτές μπορούν να μαγειρευτούν ως είναι , είτε να κοπούν σε μικρά τετράγωνα. 
Θυμάμαι την γιαγιά μου , την μαμά μου και τις θείες μου  (δεκαετία 60-70) που συγκεντρώνονταν την προγραμματισμένη ημέρα «σήμερα θα κάνουμε χυλοπίτες» , με τις ποδιές τους έτοιμες να δημιουργήσουν. Μόλις βοηθούσαν στο ζύμωμα με πρωτεργάτρια τη γιαγιά μου, ετοίμαζαν ότι επιφάνεια μεγάλη υπήρχε στο σπίτι στρώνοντας επάνω καθαρά σεντόνια. Η γιαγιά ξεκινούσε. Καθόταν σε ένα μαξιλάρι κάτω στο πάτωμα και στο σοφρά (το μεγάλο ξύλινο κοντό τραπέζι) άρχιζε κομμάτι- κομμάτι ζύμης να το μετατρέπει με τον πλάστη σε φύλλο. Μόλις το άνοιγε – σαν σιγαρόχαρτο λεπτό – αναλάμβανε μία θεία να το πάει να το «απλώσει» πάνω στο κρεβάτι που είχε καλυφθεί με τα καθαρά σεντόνια. Εκεί θα έμενε το φύλλο για 10-15 λεπτά μέχρι «να πάρει»! τι να πάρει; 
Ποτέ δεν έμαθα, αλλά αυτό που έβλεπα ήταν ότι έχανε το φύλλο την πολλή υγρασία του. Η γιαγιά συνέχιζε και άνοιγε φύλλα,  θεία τα άπλωνε, άλλη θεία μόλις είχε «πάρει» το φύλλο, το μάζευε σε πλάστη και το έφερνε στο τραπέζι που εκεί το έκοβαν σε χυλοπίτες. Πρώτα μακριές λωρίδες (αυτά ήταν τα λαζάνια) και άλλα αφού τα έκοβαν σε λωρίδες, μετά τα έκοβαν τετραγωνάκια (χυλοπίτες) Μετά τις άπλωναν πάλι στα σεντόνια. 
Εγώ βοηθητική εργασία στην αρχή…… Φέρε μας λίγο νερό, άνοιξε το παράθυρο, τράβα τη σίτα μην μπουν μύγες κλπ. τέτοιες δουλειές, αργότερα, όταν έγινα 10 χρονών και δεν φοβόνταν μη κοπώ, έκοβα και εγώ χυλοπίτες. Ήταν εμπειρία. Έπρεπε να ήταν ισομεγέθεις αλλιώς άκουγα τα «σχολιάνά μου» από την μανουλίτσα μου γιατί η «καλή κόφτρα» τις έκοβε όλες ίδιες!!! Ωραίες εποχές!!!!  
Τέλος, Φρόντιζαν ο χώρος να είναι καθαρός, χωρίς σκόνη, μύγες κλπ. Τις σκέπαζαν και με τουλουπάνι γιατί οι χυλοπίτες θα έμεναν μέχρι να στεγνώσουν καλά , ίσως και εβδομάδα, για να μαζευτούν σε υφασμάτινες σακούλες και να είναι έτοιμες για κατανάλωση. Η διαδικασία αυτή γινόταν συνήθως Ιούλιο-Αύγουστο που ο καιρός ήταν καλός, οι τσοπάνηδες είχαν γάλα και οι κότες γεννούσαν. Αυτά τότε, τώρα …. Τις αγοράζουμε. Ευτυχώς στην αγορά υπάρχουν πολλές συσκευασίες από πολύ καλές παραγωγές. 

Λοιπόν έχουμε και λέμε. Σήμερα η πρόταση είναι κιμάς με χυλοπίτες. Πολύ απλά.

Θα χρειαστούμε:

· ½ κιλό κιμά μοσχαρίσιο
· 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
· Λάδι 3 κουταλιές της σούπας (για τον κιμά και άλλες τόσες στο ταψί μετά)
· Χυμό τομάτας (1 κουτί ) (μισό στον κιμά και το άλλο μισό στο ταψί μετά)
· Αλάτι
· Πιπέρι
· Κανέλα
· Μπαχάρι
· ½ κιλό Χυλοπίτες (τετράγωνο χυλοπιτακι) .

Φτιάχνετε τον κιμά όπως θα κάνατε για να κάνετε μακαρόνια με κιμά. Δηλαδή:
Σοτάρουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι, σοτάρουμε τον κιμά, 250 ml χυμό τομάτα, ρίχνουμε αλάτι, πιπέρι, 1 κανέλα ξυλάκι, 3-4 μπαλάκια μπαχάρι και αφήνουμε τον κιμά να βράσει. Δεν ξεχνάμε να τον ανακατεύουμε, ε; Όταν ο κιμάς είναι έτοιμος (για σερβίρισμα σε μακαρόνια), θα τον ρίξετε σε ένα ταψί . Θα προσθέσετε 3 κουταλιές σούπας λαδάκι του Θεούλη, 200 ml χυμό τομάτας, αλάτι και 3 ποτήρια νερό. Θα το βάλετε στο φούρνο στους 180 βαθμούς, και μόλις αρχίζει να βράζει ρίχνετε τις χυλοπίτες. Ανακατεύετε πολύ καλά και αφήνετε να ψηθούν. Στα 10 λεπτά, ανακατεύετε το φαγητό και το αφήνετε άλλα 10 λεπτά. Ανακατεύετε πάλι και κλείνετε το φούρνο. Αφαιρείτε το ταψί από τον φούρνο (αν μείνει μέσα η θερμοκρασία θα το στεγνώσει) και σερβίρετε με τυράκι. Το φαγητό αυτό τρώγεται και ξαναζεσταμένο την άλλη μέρα και ίσως να είναι και πιο νόστιμο την επόμενη μέρα. Καλή σας όρεξη.

Keep going and don’t shoot the Chef !!!!

Υ.Γ. Καμία σχέση η χυλοπίτες με την χυλόπιτα