Οικονομικό κομφούζιο
Σταμάτης Ηλίου
Η τάση του ανθρώπου να καταναλώνει αγαθά, πηγάζει από το ένστικτό του για επιβίωση. Παρ ’όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια έχουμε αντικαταστήσει τον όρο κατανάλωση, με τον όρο υπερκατανάλωση. Με λίγα λόγια, καταναλώνουμε πολλά περισσότερα αγαθά ,υλικά ή μη, από αυτά που πραγματικά έχουμε ανάγκη. Υπάρχει σύνδεση μεταξύ της περιβαλλοντικής κρίσης και του καταναλωτισμού;
Φυσικά και υπάρχει τέτοια σύνδεση. Για παράδειγμα, πολλοί από εμάς αγοράζουμε κινητό κάθε χρόνο. Έχουμε σκεφτεί ποτέ, όμως, από τι υλικά κατασκευάζεται ένα κινητό; Αν ναι, γνωρίζουμε εάν κάποια υλικά είναι υλικά επικίνδυνα για το περιβάλλον; Πόση ενέργεια σπαταλάται για την παραγωγή του; Τις παλιές μας συσκευές τις ανακυκλώνουμε, επαναχρησιμοποιούμε ή επιστρέφουμε στο σημείο πώλησης; Μπορούμε να σκεφτούμε πολλές περιπτώσεις που καταναλώνουμε προϊόντα σε μέγιστο βαθμό. Αυτό μπορεί να προκαλέσει τελικά, έλλειψη πρώτων υλών και φυσικών πόρων. Και αυτό μπορεί να φαντάζει μακρινό, δυστυχώς όμως, είμαστε στα πρόθυρα να συμβεί.
Όλα αυτά αφορούν τον καταναλωτή. Ας δούμε και τη πλευρά του παραγωγού. Οι παραγωγικές μονάδες μέχρι τώρα, είχαν ως μοναδικό στόχο το κέρδος, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν το περιβάλλον. Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν πολλές βιομηχανίες που μέσα από τη δραστηριότητά τους, ρυπαίνουν σε δραματικά ποσοστά την ατμόσφαιρα. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχουν ξεκινήσει ενέργειες για την αντιστάθμιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όμως και πάλι, κύριος στόχος είναι τα υπερκέρδη. Έτσι, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος του οποίου το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Για να έχουμε μια δίκαιη πρόσβαση για όλους σε ένα πράσινο μέλλον, είναι πολύ σημαντικό η κάθε πλευρά να αναλάβει τις ευθύνες της. Από τη μια οι καταναλωτές να σκέφτονται με γνώμονα την κατανάλωση και όχι την υπερκατανάλωση, ενώ από την άλλη οι μονάδες παραγωγής να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τη περιβαλλοντική διάσταση. Διότι για να υπάρξει ενεργειακή και περιβαλλοντική μετάβαση, θα πρέπει να συμπράξουν πολίτες, φορείς και επιχειρήσεις. Εάν κάποιος από τους παραπάνω δεν συμβάλει, η αλυσίδα σπάει ανεπανόρθωτα.