ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Φτάνοντας στους τελευταίους μήνες του 2022 και έχοντας μια καθαρή εικόνα της πορείας των ανθρωπογενών επιπτώσεων στον πλανήτη μας τα περασμένα έτη, είναι λογικό να κινητοποιούμαστε για να αλλάξουμε την εις βάρος μας κατάσταση. Φυσικά, αυτό δεν αρκεί, διότι η κινητοποίηση αυτή δεν γίνεται μαζικά αλλά ούτε οργανωμένα. Αυτό, όμως, δεν είναι λόγος να καταφεύγουμε σε προσωρινές και άστοχες λύσεις, που μπορεί πολλές φορές να έχουν και αντίθετο αποτέλεσμα.

Αρχικά, ακούμε συχνά για τα μέτρα που είναι προς συζήτηση, ώστε να αντιμετωπιστεί η ενεργειακή κρίση. Η αλήθεια είναι πως αυτή η κρίση μπορεί να αποβεί μοιραία κοινωνικοοικονομικά, άρα οι κινήσεις που θα γίνουν θα πρέπει να είναι στοχευμένες. Ο στόχος δεν είναι απλά να περάσει αυτή η κρίση, αλλά κυρίως να περάσει όσο γίνεται αναίμακτα για την κοινωνία. Έτσι, η πολιτική που θα ακολουθηθεί απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό και λογική. Στην εξίσωση αυτή έχουμε τρείς βασικούς παράγοντες. Την κοινωνία, την οικονομία αλλά και το περιβάλλον. Αν ένας από αυτούς τους παράγοντες πληγεί, τότε τελικά θα έχουμε ένα συνολικό πλήγμα.

Από την άλλη πλευρά, ένας στρατηγικός σχεδιασμός δεν είναι αρκετός. Απαιτείται και η συνεργασία των πολιτών στο συνολικό εγχείρημα. Δυστυχώς, έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλές προκλήσεις, άρα η συνοχή είναι απαραίτητη. Επειδή, όμως, τα τελευταία δύο έτη έχουμε κουραστεί με την πανδημία, έχουμε αποκτήσει όλοι μια τάση να αντιδρούμε στα πάντα. Είναι απαραίτητο κάποιος να σκέπτεται και να ‘ζυγίζει’ τα ερεθίσματα που λαμβάνει, παρ’ όλα αυτά, η αναίτια αντίδραση δεν βοηθάει, πόσο μάλλον στο θέμα της ενεργειακής αλλά και της κλιματικής κρίσης.

Κλείνοντας, εκτός από τις κρίσεις που προαναφέρθηκαν, παρατηρείται και μια έντονη κοινωνική κρίση. Σε αυτή τη περίπτωση είναι δύσκολο κανείς να διακρίνει την λογική από τον παραλογισμό και αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο για τη διαχείριση των κρίσεων που περνάμε. Η μοναδική λύση που υπάρχει αυτή τη στιγμή, είναι ο ορθολογικός σχεδιασμός από τη πλευρά των θεσμών αλλά και η σωστή διαχείριση τους από τις κοινωνίες. Έτσι, εάν οι στρατηγικές που θα ακολουθηθούν δημιουργήσουν κοινωνικές αναταράξεις ή οι κοινωνίες αντιδράσουν αβάσιμα, τότε θα βαδίζουμε ολοταχώς προς την καταστροφή.