ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η αλήθεια είναι πως προβληματίστηκα για τι από όλα να γράψω σήμερα, μιας και η 21η Μαρτίου είναι ταυτόχρονα Παγκόσμια Ημέρα για την Ποίηση, για το Σύνδρομο Down και κατά του Ρατσισμού.

Μετά συνειδητοποίησα ότι όλα είναι αλληλένδετα. Όπως είναι και πολλά άλλα πράγματα στην ζωή και την καθημερινότητα μας.

Η ποίηση είναι μια από τις σημαντικότερες μορφές έκφρασης του πολιτισμού μας και ο πολιτισμός μας είναι εκείνος που καθορίζει την θέση μας απέναντι σε κάθε μορφή διάκρισης, είτε πρόκειται για διάκριση με βάση το χρώμα, την καταγωγή, την θρησκεία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την διαφορετικότητα, την αναπηρία…

Η ποίηση είναι μέσα στην ζωή μας καθημερινά, με διάφορες μορφές, όχι πάντα με την μορφή στίχων. Ποίηση είναι ένα όμορφο βλέμμα που μας κάνει να χαμογελάμε, ποίηση είναι και ένα όμορφο άνθος. Ποίηση φυσικά είναι και στίχοι, που μιλούν για αγάπες, έρωτες, που υμνούν δόξες ηρώων, ιστορικά γεγονότα…

Η ποίηση όμως, στάθηκε συχνά κι απέναντι στον ρατσισμό και λόγω της ημέρας, διάλεξα ένα ταιριαστό απόσπασμα να μοιραστώ μαζί σου από εδώ.

Έτσι, γιατί ήθελα να συνδυάσω δύο πράγματα διαμετρικά αντίθετα, να τα βάλω απέναντι, με την ελπίδα πως αυτή τη μάχη θα την κερδίζει πάντα η τέχνη. 
Πώς πάντα η τέχνη θα βρίσκει τρόπους να ξεφτιλίζει κάθε μορφή μίσους και ρατσισμού…

«Αλήθεια -των αδυνάτων αδύνατο -
ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω 
αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε
το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου 
- το εφήμερο της παράλογης ζωής του -
κι ανακαλύπτουνε διαφορές
- γιομάτοι μίσος - διαφορές
σε χρώμα δέρματος, φυλή, θρησκεία»

(Απόσπασμα από το βιβλίο “Στην κοιλάδα με τους ροδώνες” του Νίκου Εγγονόπουλου, 1978)