Η απολίτιστη σιωπή στον Πολιτισμό
Αυτά που ακούμε να συμβαίνουν τελευταία στον πολιτισμό, μόνο με τον πολιτισμό δεν έχουν σχέση…
Θέλω να πώ…από τους πολιτικούς, δεν περίμενα κάτι περισσότερο από αυτό που ήδη κάνουν. Ανήλικα παιδιά αλλά και ενήλικες κακοποιήθηκαν σεξουαλικά και συναισθηματικά και κάποιοι ενδιαφέρονται μόνο για το πολιτικό παιχνίδι.
– Να παραιτηθεί η υπουργός σας που φωτογραφήθηκε μαζί του…
– Ναι αλλά και η δική σας έχει φωτογραφηθεί μαζί του…
Σοβαρά, δεν περίμενα κάτι περισσότερο από πολιτικούς και πάρτε το όπως θέλετε…
Αλλά από ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, περίμενα πολλά περισσότερα.
Η τέχνη, υμνεί τον άνθρωπο. Τη ζωή. Είναι μια μορφή ελευθερίας. Η τέχνη εκφράζει την ελευθερία, αυτή που στερήθηκαν οι άνθρωποι των οποίων τα στόματα φιμώθηκαν. Την ελευθερία που φέρονται να στέρησαν κάποιοι από τα παιδιά που κακοποιήθηκαν και χειραγωγήθηκαν, σύμφωνα με το κατηγορητήριο.
Δεν περιμένω φυσικά πως στην τέχνη και τον πολιτισμό, δεν θα υπάρχουν άνθρωποι με διαστροφές. Τέτοιοι υπάρχουν παντού.
Περίμενα όμως, οι άνθρωποι που σήμερα βγαίνουν στις ειδήσεις και λένε πως ήξεραν εδώ και χρόνια τι γίνεται, να είχαν μιλήσει. Γιατί τον πολιτισμό δεν τον υπηρετείς μόνο με υπέροχες ερμηνείες, με Όσκαρ και με κουλτουριάρικες εμφανίσεις.
Αν θέλεις να τιμήσεις τον πολιτισμό, αν θέλεις να είσαι ο ίδιος πολιτισμένος, δεν γυρνάς το βλέμμα αλλού όταν βιάζονται παιδιά. Όταν κακοποιούνται στην ψυχή και στο σώμα τους από διεστραμμένους ανθρώπους με εξουσία ή με διαστρεβλωμένη αντίληψη της εξουσίας.
Δεν ξέρω στα αλήθεια πόσες από τις κατηγορίες ευσταθούν και πόσες όχι. Δεν ξέρω ποιοι είναι ένοχοι και ποιοι αθώοι. Αυτό είναι δουλειά της δικαιοσύνης να το ξεδιαλύνει και θα το κάνει, γιατί τώρα τα στόματα των θυμάτων άνοιξαν και γίνονται χείμαρρος που θα πνίξει στη ντροπή κάθε ξεδιάντροπο που τόλμησε να ξεφτιλίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ενός άλλου ανθρώπου ενήλικου ή μη.
Δεν ξέρω αν τα στόματα που άνοιξαν, έπρεπε να είναι μόνο θυμάτων.
Δεν ξέρω γιατί δεν άνοιξαν κι άλλα στόματα πριν γεννηθούν κι άλλα θύματα, μέσα στα χρόνια που πέρασαν.
Ξέρω σίγουρα όμως, ότι εσύ που σιωπούσες τόσα χρόνια και ξαφνικά, όταν μυρίστηκες δέκα λεπτά επιπλέον δημοσιότητας, αποφάσισες να μιλήσεις για να πεις “Ήξερα, αλλά...”, δεν έχεις καμία απολύτως σχέση με τον πολιτισμό.
Ξέρω σίγουρα, ότι ποτέ δεν τον υπηρέτησες τον πολιτισμό. Υπηρέτησες μόνο την δική σου κενή ματαιοδοξία, τόσο που δεν δίσταζες να τρέξεις να φωτογραφηθείς στις πρεμιέρες και στα πάρτι, με αυτούς που σήμερα δείχνεις με το δάχτυλο αηδιασμένος και περίλυπος.
Άσε, μην απαντάς…καταλάβαμε…