ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν πως από την οδό Ταξιαρχών στο Μοσχάτο, έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής δισκογραφίας. Το Studio 111 είναι σημείο αναφοράς εδώ και δεκαετίες για τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες, πολλοί από τους οποίους έκαναν τα πρώτα δισκογραφικά τους βήματα πίσω από τα μικρόφωνα του. Τα Studio όμως, δεν είναι τίποτα παραπάνω από τοίχοι επενδεδυμένοι με ηχομονωτικό υλικό και εξοπλισμός. Η ψυχή του Studio 111, είναι ο ιδιοκτήτης του, ο ηχολήπτης Τάκης Αργυρίου, με μακρά πορεία και προσφορά στον χώρο της μουσικής.  

Μπαίνοντας στο Studio, ο Τάκης μας καλωσορίζει με χαμόγελο και πειράγματα και προσφέρεται να μας φτιάξει ο ίδιος έναν καφέ. Με τα χεράκια του, όπως λέει. 

Σε πολλά σημεία της συνέντευξης, θα δείτε μέσα σε παρένθεση την λέξη (γέλια), αλλά δεν μπορεί κανείς να φανταστεί αν δεν καθίσει να μιλήσει ο ίδιος με τον Τάκη το πόσο χιούμορ έχει αυτός ο άνθρωπος και πως με έναν αβίαστο τρόπο φτιάχνει την διάθεση και του πιο δύστροπου συνομιλητή.
Μιλάει γεμάτος ζωντάνια, αν και όπως λένε όσοι τον ξέρουν, δεν κοιμάται ποτέ. Όπως επίσης, φήμες λένε οτι δεν θα τον βρεις ποτέ, πουθενά αλλού εκτός από το studio! 

Τάκη, σε ευχαριστούμε πολύ που βρήκες λίγο χρόνο μέσα στο πρόγραμμα σου για να μας παραχωρήσεις αυτή την συνέντευξη. 

Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ, με τιμά που αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το Studio 111 και την ιστορία του. 

Πως ξεκίνησε η ιδέα να φτιάξεις το δικό σου studio ηχογράφησης και πως επέλεξες μια γειτονιά του Μοσχάτου; 

Εγώ βασικά ένα συνεργείο με μηχανές είχα, αλλά όταν συνάντησα έναν παλιό γνωστό από το στρατό, τον Κώστα τον Αρνιώτη, μου είπε ότι θα άνοιγε ένα studio στο Μοσχάτο και μάλιστα θα ήταν συνέταιρος και ο Γιάννης Γιοκαρίνης που τότε (το ‘77 - ‘78) ήταν ακόμα άγνωστος. Προσφέρθηκα να βοηθήσω στις εργασίες και με πήγε στο Μοσχάτο, σε ένα σπίτι που ήταν στο πουθενά και το κοντινότερο σπίτι ήταν στα εκατό μέτρα. Ξεκινήσαμε λοιπόν να το βάφουμε. Με λαδομπογιά. Ούτε μόνωση ξέραμε, ούτε τίποτα. Δεν υπήρχε τότε και το ίντερνετ, ότι ακούγαμε από εδώ κι από εκεί κάναμε. Κάποια στιγμή του πρότεινα του Κώστα να γίνω συνέταιρος στο studio και μιας και τελικά δεν συνέχισαν οι υπόλοιποι, δέχτηκε και το φτιάξαμε τελικά οι δυο μας. 

Πως προέκυψε το όνομα studio 111; 

Θα σου πω. Είμασταν όπως σου είπα αρχικά τρείς. Εγώ, Τάκης Αρυρίου. Ο Κώστας Αρνιώτης και ένας φίλος του Κώστα ο Περικλής Κρατσούλας που τελικά δεν συνέχισε όπως είπα νωρίτερα. Πάρε τα ονόματα λοιπόν. Περικλής Κρατσούλας - έχει Κ. Δηλαδή τον αριθμό 10. Κώστας Αρνιώτης - έχει και Κ και Α. Παναγιώτης Αργυρίου έχει Α. Πήραμε λοιπόν τα Κ και τα Α και το κάναμε ΑΚΑ (Αρνιώτης - Κρατσούλας - Αργυρίου). (γέλια) Αλλά ήταν άσχημο όνομα! Μετά σκεφτήκαμε το 1111 μέχρι που ένας φίλος μας είπε, τι 1111 ρε σεις αφού τρείς είστε, βγάλτε έναν άσσο και κάντε το 111. Κι έτσι έγινε το studio 111!  

Ήταν ιδιαίτερο όνομα, την εποχή που όλα τα studio είχαν ονόματα όπως Sierra, Polysound και άλλα, εμείς πήγαμε με το 111 και πολλοί μας κορόιδευαν. Βέβαια μετά από 40 συναπτά έτη όλοι έμαθαν να λένε το όνομα του studio. Ακόμα κι όταν μετά από 20 χρόνια χωριστήκαμε με τον συνέταιρο μου, άλλαξα το όνομα σε Studio Argyriou Recordings και κανένας δεν το είπε ποτέ έτσι. Όλοι συνέχισαν να το λένε 111 (γέλια). 

Λοιπόν Τάκη, ρωτήσαμε και μάθαμε για σένα. 

Είπε κανένας τίποτα καλό; (γέλια) 

Θα το διαπιστώσεις μόνος σου. Ρωτήσαμε λοιπόν, διάφορους ανθρώπους για να μάθουμε τι μέρος του λόγου είσαι και ξεκινάμε εδώ να σου λέμε, τι ακριβώς μας είπαν. Ξεκινάμε με τον Πασχάλη Τερζή, ο οποίος μας είπε τα εξής: 

(σε αυτό το σημείο παίζουμε στον Τάκη ένα ηχογραφημένο μήνυμα του Πασχάλη Τερζή που λέει τα εξής) 

Πασχάλης Τερζής: “Εγώ δεν τον λέω Τάκη, τον λέω το γελαστό παιδί. Αυτός είναι το γελαστό παιδί! Ένας ακούραστος και καταπληκτικός ηχολήπτης, με ένα υπέροχο studio. Εγώ μόνο εκεί έγραφα. Μου άρεσε πάρα πολύ γιατί μου έφτιαχνε τη διάθεση. Θέλω να του ευχηθώ να είναι πάντα έτσι γελαστός και χαρούμενος, με το χιούμορ που τον διακρίνει και να ξέρει ότι τον αγαπώ πάρα πολύ!” 

Φαίνεται λοιπόν πως ο Πασχάλης σε εκτιμάει πολύ!

Τάκης: Λοιπόν, άκου να δεις, με τον Πασχάλη τον Τερζή συμβαίνει κάτι μαγικό. Έχει κάνει τις επιτυχίες του ο άνθρωπος, είναι τεράστιος τραγουδιστής, δεν το συζητάω. Κάπου στη μέση της καριέρας του, τυχαίνει να συνεργαστώ εγώ με την MINOS, με τον Ηλία τον Μπενέτο ο οποίος είναι και Μοσχατιώτης. Συνέβη λοιπόν το εξής: Τον έφερε ο Μπενέτος εδώ να γράψουμε κάποιον δίσκο. Πριν από αυτό, έγραφα την Ρόζα του Μητροπάνου και όταν χρειάστηκε μετά από παρότρυνση του Μητροπάνου, του τηλεφώνησε ο Ηλίας ο Μπενέτος και ήρθε αυθημερόν να κάνει τις δεύτερες φωνές στον δίσκο «Στου αιώνα την παράγκα». Του άρεσε από ότι φαίνεται λοιπόν του Πασχάλη η συνεργασία μας και λέει του Μπενέτου: - Άκου να σου πω Μπενέτο, αν θα κάνουμε δίσκο στην MINOS (τότε ήταν στην SONY), θέλω να γράψουμε εδώ! Του κάνω λοιπόν ένα δίσκο, του κάνω δύο, τρείς δίσκους, του έκανα πολλούς δίσκους, πάνω από δέκα πρέπει να ήταν. Κάποια στιγμή του είπαν από την εταιρεία του, «Πασχάλη μου, έχουμε δικό μας στούντιο» και εκείνος τους απάντησε: «όπου θέλετε πηγαίντε και κάντε ό,τι θέλετε. Εγώ φωνή θα γράψω στο «κοριτσάκι» μου (γέλια). Γιατί όπως έχω χιούμορ με εσάς έχω και με τους τραγουδιστές και με όλους. Είμαι το «κοριτσάκι με τα σπίρτα» για πολλούς, είμαι «η πόρνη» για περισσότερους, όλα στα πλαίσια του χιούμορ γίνονται μέσα εδώ. Του πρότειναν λοιπόν να πάει αλλού και δεν ήθελε, όπως είπα κι από τότε ο Πασχάλης ο Τερζής έχει κάνει όλους του τους δίσκους εδώ. Σε πολλές περιπτώσεις έχει ζητήσει ή έχει ακούσει και τις παρατηρήσεις μου, μου δείχνει σεβασμό κι εμπιστοσύνη πάντα και τον ευχαριστώ για όλα και φυσικά τον αγαπώ πολύ! 

 Κι ένας άλλος φίλος σου μας είπε δυο λόγια για σένα. Ο Αντώνης Γούναρης, μίλησε με πολύ θερμά λόγια για σένα.

Αντώνης Γούναρης: “Τον Τάκη τον γνώρισα αρκετά παλιά, το 1993, τότε που το studio ήταν ακόμα σε μια μονοκατοικία, πριν από τον σεισμό του 1999. Στον Τάκη με πήγε ο Χάρης ο Ανδρεάδης, και από την πρώτη επαφή που είχα μαζί του ως κιθαρίστας, μου έκανε εντύπωση ο επαγγελματισμός και η προσωπικότητα του. Είπα να κάνω μια δουλειά μαζί του και τελικά κόλλησα! Κάναμε μαζί τις πρώτες επιτυχίες του Νότη Σφακιανάκη, την Νατάσσα Θεοδωρίδου από τον πρώτο έως τον πέμπτο δίσκο της, Τερζή, Βέρτη, Πλούταρχο, Ρόκκο και πολλούς άλλους μεγάλους καλλιτέχνες. 
Ο Τάκης έκανε τη διαφορά πάντα. Εκτός από το γεγονός ότι έχει ένα καλό studio και παράγει καλό ήχο, ως επαγγελματίας του χώρου, είναι και ο ψυχολόγος της παρέας. Έχει ένα ταλέντο να έρχεται κοντά σου. Είναι πάντα χαμογελαστός και κάνει διαρκώς πλάκα. Είναι καταπληκτικός. Η ζωή του είναι το studio και η οικογένεια του, κοιμάται πολύ λίγο, δεν φεύγει παρά μόνο λίγες ώρες από το studio και πάντα θα τον βρεις εκεί. Έχουμε περάσει πολλά μαζί, σε πολλές σημαντικές στιγμές της ζωής μου ήμουν στο studio του Τάκη και πάντα κάναμε τα κουτσομπολιά μας, ήταν η παρηγοριά στις δύσκολες στιγμές και τον αγαπώ πολύ. 
Είναι και θα είναι πάντα φίλος μου!” 

Την τελευταία φράση, ο μαέστρος μας ζήτησε να την μεταφέρουμε αυτούσια. 

Τάκης: Για να τα λέει λοιπόν ο Γούναρης για μένα αυτά, σημαίνει ότι είμαστε κ*λος και βρακί, δεν αλλάζει αυτό (γέλια). Έχουμε μοιραστεί πολλές στιγμές, προσωπικές, οικογενειακές ως κουτσομπόληδες και οι δύο αλλά και ως φίλοι. Είναι καταπληκτικός κιθαρίστας, καταπληκτικός μουσικός και ήρθε κι αυτός αρχικά όχι ως μουσικός αλλά ως ενορχηστρωτής. Με πλησίασε λοιπόν, γράψαμε και ζήλεψε τον τρόπο με τον οποίο δουλεύω και κόλλησε μαζί μου, όπως κόλλησα κι εγώ μαζί του. Είναι κι αυτός ένας από τους ανθρώπους που συνέβαλλαν στην επαγγελματική μου πορεία, όπως και ο Γιάννης Πλούταρχος και ο Ηλίας ο Μπενέτος που τους προανέφερα, αλλά και ο Χάρης ο Ανδρεάδης. Νομίζω πως επειδή πάντα φρόντιζα να βρίσκω τρόπους να κάνω με σωστή ποιότητα όσα μου ζητούσαν, αυτό αποτελούσε και μέτρο σύγκρισης με άλλα στούντιο κι όταν τους έλεγαν ότι «αυτό δεν γίνεται» ψιθύριζαν ένα «Α, ρε Τάκη…». Αυτό λοιπόν είναι που μας έκανε να κολλήσουμε επαγγελματικά με τον Αντώνη, αλλά και στην πορεία να γίνουμε και φίλοι. Τον ευχαριστώ για όλα, Αντώνη κι εγώ σε αγαπώ! 

Μια πολύ γνωστή και καταξιωμένη ερμηνεύτρια , η οποία είναι και από το Μοσχάτο, λέει πως δεν μπορεί να μπεί στο studio χωρίς τον Τάκη Αργυρίου. Και για του λόγου το αληθές, το έχουμε και σε βίντεο:

Τάκης: Φοβερή η Πέγκυ, καταπληκτικός άνθρωπος! Όντως, 19 χρονών ήρθε εδώ πέρα. Συνήθιζε γύρω στις 3.00 τα ξημερώματα σχολώντας από την Νεράιδα όπου τραγουδούσε τότε, πριν γίνει τόσο γνωστή να έρχεται στο στούντιο όπου ως συνήθως ξενυχτούσαμε δουλεύοντας. Συνήθως ήμουν εδώ με τον Νίκο τον Τερζή κι όλο κάτι γράφαμε, για γνωστούς καλλιτέχνες και ερχόταν εδώ μαζί και με άλλες τραγουδίστριες αντί να πάνε π.χ. σε μια καφετέρια, μιας κι εδώ ήταν καλλιτεχνόκοσμος!Διακρίθηκαν όλες οι κοπέλες που έρχονταν εδώ, αλλά η Πέγκυ ιδιαίτερα το έβαλε στόχο και το πέτυχε. Αναπτύχθηκε μεταξύ μας μια πολύ υγιής φιλία και είναι από εκείνες τις φιλίες που διατηρήθηκε και ανεξάρτητα από την επαγγελματική συνεργασία μας. Της κάναμε με τον Νίκο τον Τερζή που της έδωσε κι ένα τραγούδι τον πρώτο της δίσκο και μια μέρα που είχε έρθει, της λέω: Καλώς την Πέγκαινα! Και μου απαντάει: Άει μωρή Τάκαινα! Από τότε το όνομα μου σαν Τάκης, δεν το ξανάκουσα! (γέλια) 
Εκείνο που αξίζει να πω για την Πέγκυ, είναι πως όταν άλλαξε εταιρεία και πήγε από την BMG στην MINOS, επέμεινε να γράψει τον δίσκο της σε μένα, παρ’ όλο που θα χρειαζόταν μήνες για να βρει διαθεσιμότητα! Άσκησε λοιπόν βέτο η Πέγκαινα μου και μου κλείσανε ραντεβού τον Οκτώβριο για να μπει και να γράψει τον Μάρτιο! Κι έτσι ξεκίνησε όλη αυτή η πορεία της κι ότι έκανε, το έκανε εδώ μέσα, ακόμα και πριν λίγες ημέρες έγραψε εδώ. Συμπαθούμε και αγαπάμε ο ένας τον άλλο και την ευχαριστώ πολύ που είναι στη ζωή μου! 

Έχουμε άλλο ένα βίντεο, από έναν καλλιτέχνη που δούλεψες τόσο μαζί του, όσο και με τον πατέρα του. Μας μίλησε για εσένα ο Γιάννης Βαρδής.

Τάκης: Τι να πω τώρα… 

Όταν είδα το βίντεο του Γιάννη, βούρκωσα. Είναι πάρα πολύ συγκινητικό. Κατ’ αρχήν ο πατέρας του ο Αντώνης ο Βαρδής είναι ένας ογκόλιθος, ένας τεράστιος καλλιτέχνης κι έχει αφήσει πίσω του κληρονομιά από τραγούδια που τραγουδιούνται και θα τραγουδιούνται για πολλές δεκαετίες ακόμα. Ανεπανάληπτα τραγούδια. Σαν συνεργάτης, το γέλιο που έχω ρίξει με τον Αντώνη, δεν το έχω ρίξει με άλλο καλλιτέχνη! Τα λέει τόσο παγωμένα, αλλά είναι τόσο εύστοχα που πέφτεις κάτω και χτυπιέσαι. Θυμάμαι ένα περιστατικό…ο Αντώνης μιλάει και κινείται. Έχει βάλει ένα τσιγάρο στο χέρι και μιλώντας ψάχνει τον χώρο για να βρει έναν αναπτήρα να ανάψει το τσιγάρο του. Ξέροντας αυτό το συνήθειο, μια μέρα κρύψαμε όλους τους αναπτήρες του στούντιο και ο Βασίλης ο Γιαννόπουλος που είναι ο στιχουργός που δούλεψε μαζί του κατά κόρον, έχει βάλει αυτόν τον αναπτήρα που βασικά είναι μια μπουκάλα υγραερίου (γέλια) και τον έχει βάλει στην τσέπη του παντελονιού του. Αφού τον αφήνει κανένα δεκάλεπτο να ψάχνει, του λέει ο Βασίλης: Αντώνη, αναπτήρα ψάχνεις; Ναι ρε παιδιά, λέει ο Αντώνης, μια φωτιά αν έχετε.. Και βγάζει ο Βασίλης τη γκουμούτσα να του ανάψει το τσιγάρο (γέλια). Έπαθε πλάκα ο Αντώνης, γελάει και λέει: Ρε π@#$, για αυτό κρύψατε τους αναπτήρες, για να μου βγάλεις αυτό το πράγμα; Δεν μπορώ να πω τίποτα για τον Αντώνη, είναι ένας τεράστιος καλλιτέχνης, είναι καταπληκτικός! 
Ο Γιάννης, είναι ίσως το πιο ήσυχο παιδί, από όλα τα παιδιά των μεγάλων καλλιτεχνών. Είναι ταλεντάρα, είναι πάρα πολύ καλός τραγουδιστής, έχει πάρει την καλλιτεχνική φλέβα του Αντώνη και πραγματικά το ξαναλέω, δεν έχω συναντήσει πιο ήσυχο άνθρωπο. Ακόμα κι όταν νευριάζει, είναι… «έλα μωρέ τώρα άσε με…» (γέλια) Ρε Γιάννη, νευρίασε λιγάκι!!! (γέλια) 
Να είναι καλά, τον αγαπώ πολύ! 

(Σε αυτό το σημείο κι αφού σταματήσαμε για λίγο την ηχογράφηση, του επισημάναμε ότι μιλούσε για τον Αντώνη Βαρδή σε παρόντα χρόνο. Μας απάντησε ότι για εκείνον, ο Αντώνης Βαρδής δεν έφυγε ποτέ και θα είναι πάντα εδώ, ανάμεσα μας. Κι ότι δεν μπορεί να μιλήσει για εκείνον σε παρελθοντικό χρόνο…) 

Ανέφερες πιο πριν τον Ηλία Μπενέτο. Άκου λοιπόν τι μας είπε εκείνος για εσένα:

Ηλίας Μπενέτος: “Με τον Τάκη Αργυρίου, γνωρίστηκα το 1987. Πριν τον ήξερα μόνο εξ ακοής. Συνεργαστήκαμε τότε για πρώτη φορά και από τότε μέχρι σήμερα δεν σταματήσαμε να δουλεύουμε μαζί. Ιδιαίτερα από το 1990 – 2000 το studio του Τάκη έγινε το δεύτερο σπίτι μου. Εκτός από την επαγγελματική μας σχέση, έχουμε και μια μοναδική φιλία που σπανίζει ανάμεσα σε ανθρώπους του χώρου μας. Πέρα από την ικανότητα του ως τεχνικός, όλοι ξέρουν ότι τον Τάκη τον χαρακτηρίζει η θετική διάθεση, το χαμόγελο και ο τρόπος που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους που μπαίνουν στο studio. 
Αυτά θα ήταν δευτερεύουσας σημασίας αν δεν αφορούσαν σε ένα πρόσωπο που έχει σημαντικές ικανότητες σε αυτό που κάνει και σημαντική δημιουργικότητα σε αυτό που σκέφτεται! Ο συνδυασμός όλων αυτών, είναι ο Τάκης. Ο συνδυασμός όλων αυτών και της προσωπικής σχέσης και φιλίας, είναι Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΤΑΚΗΣ. 
Σε πάρα πολλές δουλειές (ιστορικές) μοιραστήκαμε αγωνίες, ξενύχτια και το αποτέλεσμα. Τον ευχαριστώ για την συμμετοχή, την κατανόηση και την ανοχή του. 
Φιλιά Άνθρωπα!” 

Τάκης: Θα πω και για τον Ηλία, πως είναι ο άνθρωπος που μου έφτιαξε την καριέρα μου. Είχα κάνει κάποτε την πρώτη δουλειά των Εκείνος και Εκείνος που μετέπειτα πήγαν στην MINOS με παραγωγό τον Ηλία. Σε μια εποχή που οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι παραγωγοί εκτελούσαν παραδοσιακά την δουλειά τους, ο Μπενέτος ήταν μπροστάρης και ρίσκαρε σε νέα ακούσματα. Του λέει λοιπόν ο ιδιοκτήτης της MINOS, ο κύριος Μάτσας, «Ηλία, είναι κάτι παιδιά εκεί στο Μοσχάτο και γράφουν, πήγαινε να ρίξεις μια ματιά». Και του απαντάει ο Ηλίας: «Κύριε Μάτσα, δεν υπάρχει στούντιο στο Μοσχάτο, είμαι Μοσχατιώτης, θα το ήξερα». Τέλος πάντων, με κάποιο τρόπο, έμαθε την διεύθυνση και ήρθε ο Ηλίας εδώ, συστήθηκε, με έβαλε να κάνω μια κασσετούλα και να την στείλω στον κύριο Μάτσα. Αυτή ήταν η πρώτη γνωριμία μας κι έφυγε αφού τον ευχαρίστησα. Μετά από αρκετό καιρό λοιπόν, ήρθε και γράψαμε «Τα χειμωνιάτικα τα μπαρ» των Εκείνος κι Εκείνος. Μάλλον λοιπόν του άρεσε ο τρόπος που δούλευα και ως εξαιρετικός επαγγελματίας που έχει γράψει σε στούντιο σε όλη την Ελλάδα (δεν είναι κάποιος τυχαίος ο Μπενέτος, μιλάμε για τον σημαντικότερο ίσως παραγωγό) με πήρε τηλέφωνο μετά από ένα χρόνο περίπου και μου λέει: «Θέλεις να κάνουμε τον Νότη Σφακιανάκη;» Κι αρχίζω και παθαίνω βλεφαρόπτωση! (γέλια) Μου έφυγαν τα σφραγίσματα, τα τσίσα, κι ότι άλλο είχα πάνω μου (γέλια) «Βεβαίως θέλω» του απαντάω. 
«Εντάξει, πάρε το ημερολόγιο σου και γράψε» και μου έκλεισε τις ημερομηνίες και κάπως έτσι γράψαμε το Πέμπτο Βήμα, το οποίο έσπασε τα ταμεία και από εκείνη την ημέρα «παντρευτήκαμε». Μέχρι και σήμερα. Ο Ηλίας ο Μπενέτος, συνέβαλλε στο να φτιάξω την καριέρα μου και τη ζωή μου. Και οικονομικά και επαγγελματικά, γιατί από εκείνο τον καιρό και μετά, όλες τις δουλειές της MINOS-EMI τις πήρα εγώ. Οπότε εκ των πραγμάτων εκτός από ηθική αμοιβή ήταν και η οικονομική αμοιβή μεγάλη. 
Ο Ηλίας είναι από τους λίγους φίλους, που έχουμε φάει, έχουμε πιεί, έχουμε πάει βόλτα μαζί, έχουμε ξενυχτήσει σε βαν έξω από το REX κι από διάφορες ζωντανές ηχογραφήσεις, οπότε, μου είναι απαραίτητος. Ηλία μου σε ευχαριστώ! 

Δυο γνωστοί κύριοι συνεργάστηκαν για να φτιάξουν μαζί ένα βιντεάκι και να μας μιλήσουν για σένα. Ο συνθέτης Κυριάκος Παπαδόπουλος και ο στιχουργός Ηλίας Φιλίππου, μας έστειλαν αυτό:

Τάκης: Όχι ρε φίλε τέτοια πράγματα, όχι τέτοια πράγματα! Τι αντιπαθητικοί τύποι και οι δύο! Για όποιον άλλον θέλεις πες μου, όχι για αυτούς τους δύο! (γέλια) 

Λοιπόν, ο Ηλίας ο Φιλίππου, πρέπει να ήταν 22 χρονών και να πήγαινε Πανεπιστήμιο όταν τον γνώρισα γιατί είχε μαλλιά (γέλια)! 

Κάναμε μαζί πολλά τραγούδια και σαν να μην μου έφτανε όλο αυτό το κακό, μετά από μερικά χρόνια μου εμφάνισε και τον Κυριάκο τον Παπαδόπουλο. Τι μου τον έφερε; Τι το ‘θελε να μου τον φέρει να τον γνωρίσω; Τέλος πάντων, ό,τι έγινε έγινε τώρα. Ο Κυριάκος είχε κάνει έτσι κι αλλιώς κάποιες επιτυχίες αλλά από την στιγμή που γνωριστήκαμε, δεν ξέρω τι έγινε, αλλά κάναμε μαζί πολλές πολλές επιτυχίες! (Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που το παρατσούκλι που μου έχει δώσει ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι «Τακης Χιτ-άκης» (γέλια). 

Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος λοιπόν, είναι ένας καταξιωμένος συνθέτης και το έχει αποδείξει γιατί δεν έγραψε μερικά τραγογύδια και σταμάτησε αλλά ακόμα γράφει επιτυχίες. Έχει το χρυσό βάπτισμα αυτός ο τύπος, είναι από τους νεότερους συνθέτες που μένει η δουλειά τους ανεξίτηλη. Ό,τι και να κάνει αυτό το παιδί έχει τόσο γούστο…ακόμα και στη δουλειά μου επεμβαίνει, πάντα καλοπροαίρετα για το καλύτερο αποτέλεσμα. Κι όσο «μαμούνι» κι αν είμαι εγώ στη δουλειά μου, εκείνος είναι ακόμα πιο «μπασμένος» σε όλο αυτό, γιατί μην ξεχνάμε πως τα τραγούδια του είναι τα παιδιά του και θέλει για εκείνα όχι απλά κάτι καλό αλλά το καλύτερο. Αυτό έκανε πάντα και το κάνει μέχρι και τώρα. Αυτό το ντουέτο το τρελό λοιπόν, όταν το βλέπω δεν μπορώ να κάτσω ήσυχος. Θα κάνω οποιαδήποτε μ***κία φανταστείς! (γέλια). Τους ευχαριστώ για τα καλά τους λόγια και τους δύο και τους αγαπώ, τους εύχομαι να είναι πάντα καλά, πάντα γεροί και να γράφουμε μαζί τραγούδια. Όσο ζώ τέλος πάντων! (γέλια) 

Ο Γιάννης Πλούταρχος, σε ένα βίντεο που μας έστειλε, μας δείχνει τι σημαίνει Τάκης Αργυρίου για εκείνον. Δές αυτό:

Τάκης: Α, εντάξει, ατάλαντος. Τελείως ατάλαντος… (γέλια) 

Λοιπόν, κοίταξε να δεις. Πέρα από την πλάκα, ο Γιάννης Πλούταρχος, μου έφτιαξε την ζωή μου και την καριέρα μου. Τόσο επαγγελματικά όσο και οικονομικά. Σιγά-σιγά, αλλά το έκανε. Σε συνεργασία με τον Μακράκη τότε, γνώρισα τον Γιάννη τον Πλούταρχο για να κάνουμε τον πρώτο του δίσκο που είχε μέσα και το «Ένας Θεός». Πήρα το θάρρος τότε και του είπα την γνώμη μου για την ερμηνεία του, η οποία ήταν πολύ καλή γιατί είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής και ταλεντάρα, αλλά συζητώντας και προτείνοντας ο ένας στον άλλο πράγματα, πετύχαμε ακόμα περισσότερη βελτίωση και ίσως αυτό εννοεί όταν λέει ότι τον βοήθησα, εννοώντας ότι μαζί βρήκαμε το χρώμα που ταίριαζε στην ερμηνεία του και την φωνή του. Στην πραγματικότητα όμως, όπως είπα και νωρίτερα, εκείνος βοήθησε εμένα να φτιάξω την καριέρα μου και την ζωή μου. Με εμπιστεύθηκε κι επειδή πρόσεχα ότι έλεγε κι έδινα ιδέες ώστε να φτιάξουμε κάτι μαζί, έγινα κατά κάποιο τρόπο αναντικατάστατος για εκείνον. Ο ίδιος στο βίντεο σας μέτρησε μερικές δεκάδες δίσκους, γιατί τελικά αυτό πετύχαμε μαζί. Κι όλα αυτά για μένα είναι αμοιβή από την εταιρεία, όπως καταλαβαίνεις ένας δίσκος κοστίζει κάποια χρήματα, φαντάσου τώρα όλους αυτούς τους δίσκους που έφτιαξε εδώ μαζί μου. Μόνο το εισόδημα από αυτούς όλους τους δίσκους, πραγματικά μου έφτιαξε τη ζωή. Και τον ευχαριστώ για αυτό αλλά δεν θέλω μόνο να σταθώ στην συνεργασία μας, αλλά και στον άνθρωπο Γιάννη. Ένα μικρό περιστατικό που θέλω να αναφέρω, πριν 2-3 χρόνια από υπερένταση ή υπερκόπωση, με έπιασε μια ζαλάδα. Χάνω το χρώμα μου, ιδρώνω, με βλέπει και πανικοβάλλεται (ήταν μαζί μας και ο Κυριάκος ο Παπαδόπουλος). Βλέποντας με να ξαπλώνω για να ηρεμήσω γιατί δεν μπορούσα να πάρω ανάσα, τρόμαξαν γιατί φαντάστηκαν ότι παθαίνω κάποιο καρδιακό επεισόδιο ή κάτι τέτοιο. Πάει, ο γέρος φεύγει, πρέπει να σκέφτηκαν (γέλια). 
Τέλος πάντων, επειδή εγώ γενικά ντρέπομαι σε τέτοιες στιγμές, φώναξα τον γαμπρό μου να με πάει σε κοντινό ιδιωτικό νοσοκομείο. Έρχεται ο γαμπρός μου, με βάζει στο αυτοκίνητο να με πάει…από πίσω αυτοί. Και ο Κυριάκος Παπαδόπουλος και ο Γιάννης Πλούταρχος! Δεν έφυγαν πριν βεβαιωθούν ότι είμαι καλά και ότι τελικά ήταν υπερκόπωση… Τον ευχαριστώ λοιπόν για όλα, για ότι έχει κάνει για μένα και για ότι θα κάνει στο μέλλον γιατί είναι πάντα εδώ ο Γιάννης. Σε ευχαριστώ Γιάννη μου! 

Ο επόμενος καλλιτέχνης που μας έστειλε δυο λόγια για σένα, είναι ο Χρήστος Δάντης:

Τάκης: Όταν ο Χρήστος έκανε τα Δακτυλικά Αποτυπώματα, το άκουσα και μου άρεσε πολύ. Ενώ ήμουν ήδη επαγγελματίας που συνεργαζόταν με μεγάλα ονόματα, δεν είχε τύχει να συνεργαστώ μαζί του. Όμως κάποια στιγμή μετά από μερικά χρόνια, ένας φίλος μου με κάλεσε να πάμε να ακούσουμε τον Δάντη στο Σταυρό του Νότου. Δεν τον είχα γνωρίσει προσωπικά, όταν όμως πήγα εκεί, του είπε ο ντράμερ του, ο Άλκης ο Μισυρλής οτι “ήρθε ο Αργυρίου”. Είχε μάθει βέβαια για μένα, όπως ήξερα και εγώ για εκείνον και με φώναξε από το μικρόφωνο να ανέβω να παίξω τύμπανα μαζί του! Έτσι γνωριστήκαμε, αναπόφευκτα! Αφού έπαιξα δυο κομμάτια, κατέβηκα από την σκηνή και έμεινα και παρακολούθησα όλο το πρόγραμμα μέχρι το τέλος και διαπίστωσα και από κοντά, οτι ο Χρήστος είναι καταπληκτικός performer και φοβερός ερμηνευτής. Μετά βέβαια, γνωριστήκαμε καλύτερα γιατί ως συνθέτης είχε δώσει τραγούδια του στην Πέγκυ Ζήνα και στον Πασχάλη Τερζή και εκ των πραγμάτων ήρθε στον χώρο μου. Μέσα από την συνεργασία μας, τον θαύμασα και τον θαυμάζω ακόμα για αυτό που είναι και για αυτό που κάνει. Χρήστο μου, σε ευχαριστώ πολύ!
 
Τελευταίο αφήσαμε έναν συνθέτη και ερμηνευτή που λέει πως μεγάλωσε εδώ μέσα, στο στούντιο. Και που όπως λέει, σε θεωρεί οικογένεια του. Τόσο, που ήταν εκείνος που μας έφερε σε επαφή με όλους τους προηγούμενους φίλους σου, για να μας βοηθήσει να συγκεντρώσουμε το υλικό που σου παρουσιάζουμε σήμερα. Φαντάζεσαι ποιός μπορεί να είναι;

Τάκης: Να σκεφτώ…κάπου πάει το μυαλό μου…μήπως είναι και αντιδήμαρχος; (γέλια)

Ναι, είναι. Ο Άκης Δείξιμος!

Τάκης: Είναι μερικά πράγματα που έρχονται έτσι στη ζωή μας. Είπα για παράδειγμα στο Θεό, «Θεέ μου θέλω ένα παιδί» και μου έδωσε ένα παιδί. Μετά του είπα «Θεέ μου θέλω κι άλλο παιδί» και μου έδωσε κι άλλο ένα παιδί. 
Μετά είπα: «Θεέ μου, θέλω έναν Δείξιμο» και μου έδωσε ένα παιδί! (γέλια) 

Όπως πολύ σωστά είπε, γνωριστήκαμε όταν ήταν πιτσιρίκος στην παιδική χορωδία του Τυπάλδου, σε μια ηχογράφηση που έκαναν στο στούντιο μου. Ήμουν ήδη καταξιωμένος και δεν ασχολιόμουν με αυτά, όχι από υπεροψία αλλά από έλλειψη χρόνου. Ήμουν όμως στο στούντιο εκείνη την ημέρα, πηγαίνοντας πέρα-δώθε και κάνοντας δουλειές αλλά δεν έχω τον χρόνο να ασχοληθώ με αυτό. Ένα σκατόπαιδο όμως, εκείνη την ημέρα, μου κάνει κλικ! Ακούω ένα παιδάκι θα ήταν δεν θα ήταν 10 χρονών και υπερέχει. Ταλέντο! Όλα τα παιδάκια είχαν κάτι, αυτό το σκατό όμως ήταν πολυσύνθετο ταλέντο, είχε κάτι ιδιαίτερο. Με όλα τα παιδάκια μιλούσα και τους έλεγα από μια καλή κουβέντα ή μια συμβουλή. Αυτό όμως το μ***μένο (για τον Άκη μιλάω), με μαγνήτισε! Όπως το μαγνήτισα κι εγώ από ότι κατάλαβα. Μιλώντας μου είπε ότι κάνει και δεύτερες, παίζει και λίγη κιθαρούλα και το να βλέπεις ένα παιδάκι 10 χρονών να κάνει δεύτερη φωνή, αυτό δεν μαθαίνεται σε όσους δάσκαλους και να πας. Άρα είναι ταλέντο, τέλος! Και το απέδειξε ο χρόνος ότι έτσι είναι πραγματικά. Για τον αντιδήμαρχο λέω, ή μήπως είναι άλλος αυτός; (γέλια)  Αφού με λένε όλοι καραγκιόζη, το κάνω και μπροστά σας! (γέλια) 
Πάνω στην κουβέντα λοιπόν, μου λέει ότι είναι κι ανιψιός του Βαρδή. Αμάν, λέω, μάλλον βρήκαμε φλέβα! 
Θα δοκιμάσεις να κάνεις μια δεύτερη εδώ; Ναι μου λέει θα δοκιμάσω. Τον βάζω λοιπόν και κάνει μια δεύτερη σε έναν τραγουδιστή. Τον άκουσε κι ο Νίκος ο Τερζής και μου έλεγε συνέχεια να το φωνάζουμε να κάνει τις δεύτερες. Κι αυτό μέσα, όπου συνεργασία, δεν έλεγε όχι! Λοιπόν μέσα σε ένα χρόνο, αυτός πλέον 11 χρονών κι εγώ 120 χρονών (γέλια), ότι κι αν έχουμε κάνει, δεν με έχει πουλήσει ποτέ κι έχουν αρχίσει και τον ζητάνε οι συνεργάτες μου! Και ξαφνικά, τον ζητάνε σε όλα τα στούντιο. Γιατί ο τύπος είναι ταλεντάρα! Πορευτήκαμε λοιπόν και μεγαλώσαμε μαζί με αυτό το παιδί που τώρα είναι κ@λόγερος (γέλια). Προσπαθεί να φτάσει την ηλικία μου, αλλά μεγαλώνω κι εγώ και δεν προλαβαίνει (γέλια). 
Έγινε λοιπόν καταξιωμένος και πραγματικά είμαι περήφανος γιατί όπως το είπε κι ο ίδιος, μεγάλωσε εδώ μέσα, δίπλα μου. Τον έχω βοηθήσει σε πολλά σημεία της ζωής του και είναι σαν να έχω άλλον ένα μικρότερο αδελφό ή σαν να έχω κι ένα γιό (εκτός από τις κόρες που ήδη έχω). Και μοιραζόμαστε τα πάντα. Πραγματικά τα πάντα! 
Του εύχομαι τα καλύτερα, μια λαμπρή σταδιοδρομία και επιτυχίες σε ό,τι κι αν επιλέγει να κάνει! 

Τάκη για εμάς ήταν εκπληκτικό στην διάρκεια της έρευνας μας, να ακούμε τόσους πολλούς καταξιωμένους ανθρώπους από τον χώρο της μουσικής να μιλούν για σένα με τόσο όμορφα λόγια και ήταν ακόμα πιο εκπληκτικό που σε γνωρίσαμε.

Τάκης: Και για μένα ήταν συγκινητικό και θέλω να σας ευχαριστήσω για αυτή την συνέντευξη και για τον όμορφο τρόπο που την παρουσιάζετε.

Συνηθίζουμε να αφήνουμε τους φιλοξενούμενους μας, να επιλέγουν εκείνοι τον τρόπο με τον οποίο θα κλείσει η κουβέντα μας. Πώς θα ήθελες να κλείσουμε την σημερινή μας συζήτηση;

Τάκης: Τι θα λέγατε να σας βάλω πίσω από το μικρόφωνο στο studio και να φωτογραφηθούμε μαζί; Να σας κάνω κι ένα δίσκο αν θέλετε! (γέλια)

Αμέ! (άλλο που δεν θέλαμε…)